Na een iets mindere dag gisteren (mocht ook lekker even van mezelf) vandaag weer een veel betere. Begonnen met hardlopen net voor de breuk, dit weer opgepakt (Jaja de bierspier wordt ooit wel weer een..ehm...2-pack misschien) Kappertje geboekt, haar werd echt te lang. En vanmiddag een roteind uit lopen banjeren op het strand en vanavond uit eten geweest. In m'n eentje. Gewoon omdat ik zin had in biefstuk en de Albert Heijn nou eenmaal niet de allerlekkerste verkoopt. Saus kwam wel uit een pakje en was dus niet zo goed.
Zojuist weer thuis. Waar zij ook nog woont. Geen boosheid, wrok, dus we kunnen ook nog gewoon praten. In elk geval over dagelijkse dingetjes (doe jij boodschappen? neem even dit voor me mee etc.) Nu vertel ik dus vandaag dat het gewoon goed ging. Vertelde wat ik gedaan had. En ineens...
De vrouw die enkele weken met een ijskoude houding vertelde dat het over was. De ijzeren dame die precies wist dat ze niet verder wilde. Ineens zakte ze in elkaar als een kaartenhuisje. Veranderde van ivoren toren in een smeuïge bende, beetje dat sausje wat ik had laten liggen bij mijn biefstukje.
Gewoon omdat ik vertelde dat, ondanks pijn en verdriet, wat ik ook gewoon nog heb, mijn dag wel ok was. Gewoon omdat ik vertelde dat ik in de verte de wereld zo af en toe wel zie glimlachen. Gewoon omdat achter dat wolkendek de zon gewoon doorschijnt. Gewoon omdat ik doorga met leven.
Raakte me wel, maar heb me groot gehouden. Denk dat er een reële kans op herstel was geweest als ik had ingegrepen. Zag 'm zelfs. Maar als ik die kans op dit moment had gepakt, was het op dezelfde dingen misgegaan. Ben eigenlijk wel trots op mezelf nu. Over een tijdje misschien gaan we eens om tafel, maar nu? Nu laat ik het sausje liggen. Goede saus heeft nu eenmaal een wat langere bereidingstijd nodig!
JoyAndPain staat aan de kant
JoyAndPain staat aan de kant van de weg met een brede glimlach met haar ponponnetjes te zwaaien
super JT...ik ben blij dat ik weet dat ik niet in jouw schoenen sta, ik weet niet of ik zo sterk zo zijn geweest.
Vandaar dat ik maar heel blij ben dat mijn pianoman niet zal bellen niet langs zal komen en zeer zeker niet hier woont.
Ik kan het verdragen en sterk zijn en zelfs verder gaan met mijn leven omdat er totaal geen contact is..
Ik denk dat ik mij als het biefstukje in de saus had gewenteld WETEND dat dat echt niet zo moest zijn en dat ik langer had moeten wachten.
Ik neem mijn petje af en vind dat je echt trots op jezelf mag zijn...en hiermee is de glimlachende wereld een stukje dichter bij je gekomen!!
Was ook even moeilijk om niet
Was ook even moeilijk om niet in die saus te wentelen, maar ik ben gewoon geen fan van saus uit een pakje.
Een ding wat als een blok boven water staat op dit moment is voor mij dat ik verder wil met mezelf. Eerst de oude zelf terug. Met vooruitgang. Niet stilstaan terwijl de wereld verder kabbelt. Als ik daar ben sta ik pas weer open voor een relatie, hetzij een nieuw persoon, misschien wel de oude, maar alleen als deze oude zichzelf ook terug vind.
Zo duidelijk als het maar is, ook al doet het pijn, maar me nu overgeven? Nee, sta ik morgen weer stil, met dezelfde twijfels en nare trekjes, omdat de basis nog steeds helemaal weg is.
Inderdaad eerst de oude zelf
Inderdaad eerst de oude zelf terug. Probeer van jezelf te houden (ok dit heb je waarschijnlijk al meerdere malen gehoord), zet je zelf nu op de eerste plaats, maak tijd voor jezelf vrij door leuke dingen te doen.
Ik maak hetzelfde mee op dit moment en volgens mij toen mijn ex via zijn zus had gehoord dat ik bezig ben om een huis te kopen in mijn eigen stad (ik zou eerst zijn kant op gaan) schrok hij toch wel even... ik kreeg namelijk eerst een hele tijd geen antwoord op mijn vraag wanneer ik mijn spullen weer terug zou krijgen, maar toen hij het wist, kreeg ik ineens een reactie.
Blijkbaar schrikken exen er toch wel van als het ´goed´ met je gaat en dat je verder gaat met je leven. Maar goed, keep up the good work zou ik zeggen!
Je bent sterk zoals ik uit je
Je bent sterk zoals ik uit je verhaal kan lezen. Ik ben ook trots op je ook al ken ik je niet. Lijkt me een moeilijke situatie voor jullie beiden, maar je bent in ieder geval een stap verder en hebt de situatie zoals die nu is geaccepteerd. Goed van je!
Ach wat is sterk?
Ik sterk? Buiten adem als ik een kaars moet uitblazen, en haal liever sixpackjes omdat een krat zo zwaar is...
Maar even to the point. Yup voel me ook redelijk sterk nu. Kapotter dan enkele weken terug kon ook gewoon niet. Ben nog steeds een schaduw van mijn oude ik, maar wel hard op weg nu. En dat geeft zo'n verdomde kracht. Die drijfveer aan jezelf te werken, niet langer stil te staan is gewoon geweldig. Ondanks pijn en verdriet. Maar juist omdat je die pijn beseft en omdat je in tranen zit soms, maakt het, voor mij in elk geval des te duidelijker dat ik er nog lang niet ben. Hierdoor wordt het makkelijker om NEE te zeggen. Want wil je een relatie beginnen als je mentaal net geen wrak meer bent? Ik niet in elk geval.
Opnieuw beginnen op dit moment neemt de pijn maar eventjes weg. Zie het als een paracetamolletje, 5-6 uur later heb je weer hoofdpijn. Ik wil gewoon eerst "genezen" zijn zodat je dat paracetaatje niet nodig hebt.
I rest my case.
@jt
Wat is sterk vraag je je af .. nou jij! Wat en held om zo voorjezelf te kiezen nu zeg. Als ik een loftrompet had deed ik daar nu vol trots een riedeltje mee.
Wauw
Ik ben onder de indruk. Je beweert niet sterk te zijn op fysiek vlak (vermits een kratje ja zo zwaar lijkt) maar mentaal heb je zeker kracht getoond, naar haar, maar vooral naar jezelf. Je laat aan iedereen zien hoe het moet. Ik vind trouwens dat je alles zeer mooi verwoord in je blog. Ik hou wel van wat beeldspraak. Als je wil dat het terug goed komt, dan is er zeker een opening. Deze opening niet meteen gaan openscheuren is een goed idee. Zorg dat je met gemak door de opening kan, zonder je in allerlei bochten te moeten wringen. Tijd heelt alle wonden. Dus herstel inderdaad maar van de breuk.
@Egmo
Nee, ik herstel niet eerst van de breuk, ik herstel van mijzelf. Die breuk kan nog wel even duren, maar ik kan wel verder! IK IK IK! Heel narcistisch nu, maar IK is zo ongeveer de enige waar ik echt 100% op kan bouwen en op dit moment ben IK de enige waar ik 100% voor wil gaan. Als IK zichzelf weer gevonden heeft en weer helemaal van zichzelf houd, dan kan IK weer eens verder kijken.
Zolang je de laatste persoon die je nog hebt, (want dat voelt nou eenmaal zo, kunnen jullie allemaal beamen lijkt me) en dat is IK koestert, kan IK in elk geval verder met leven. Kan IK vooruitgang boeken en is IK straks in elk geval geen zoutloos sausje. Uit een pakje.
ook goed
Yes, dit is wat ik wil lezen. Ik zou jouw voorbeeld moeten volgen. Echt alleen maar ik, ik, ik... Ben ik nu ook al een tijdje mee bezig eigenlijk, maar het heeft meer standvastigheid nodig. Bij mij hangt het nog vast aan een draadje van zijde. Het moet een staalkabel worden.
Ik begrijp volledig wat je bedoelt.
toppie!
Helaas ben ik niet zo een mooie schrijver als jij JT ik zou willen dat ik net als menig mens hier zo mooi kon omschrijven wat en hoe.
Dus doe ik het maar gewoon in mijn eigen woorden heel simpel en duidelijk.
IK VIND JE EEN KANJER!
Ik vind het super knap van je dat je zo sterk bent of was op dat moment dat je niet voor de makkelijkste weg hebt gekozen door op dat moment gebruik te maken van het zwakke moment!
Dit zegt voor mij echt dat je een betrouwbaar iemand bent die zich niet door het moment laat meeslepen maar een man een man een woord een woord!
En je stelt jezelf nu voorop, je eigen pijn nu eerst even verwerken , je eigen troep eerst opruimen en dan komt de rest wel weer.
En tegelijk sta je wel voor een ander klaar die je nodig heeft en loop je niet weg voor de situatie.
Super! ben trots op je !
liefs
Toch wat twijfel
Wordt wakker vanochtend. Schoot direct in de zeik...Zo werd ik weken geleden ook steeds wakker, zwetend en een kop vol met stress...
Verstand weet heel goed dat ik gisteren juist heb gehandeld, maar oh wat spreekt hart dit nu tegen zeg.
Uiteraard weet ik beter, maar voelen is anders dan weten nu. Zal wel weer een minder dagje worden vandaag. Spijt heb ik niet, want het was een bewuste juiste keuze gisteren. Om nee te zeggen. Nu nog even niet. Nee tegen mezelf. Maar het voelt alsof de snoeppot open stond en mama even net de kamer uit is...
Lees even jullie reacties en dit helpt me nu een beetje, dank. En fijn. Hoop dat mensen er iets aan hebben in hun eigen verdriet. Zoals ik wat heb aan jullie verhalen.
@JT
Tegenovergestelde van mij..ben al een poosje onderweg..
Bewondering,petje af zoals je jezelf toespreekt.Een gevecht van binnen,gevoel en verstand.Vandaag wint gevoel,jij gaat in de loop van de dag je hoofd laten winnen!!
Ik hoop dat het nare gevoel snel verdwijnt,ik heb de snoeppot dichtgeplakt....
Knuffel
daar ben je mens voor!
En toch blijf ik trots op je!
Je verstand en je gevoel staan lijnrecht tegenover elkaar ! en das logisch ! dat zullen we allemaal herkennen dus dat je dit gevoel hebt? heeel normaal!
Maar je kunt nog steeds trots op je zelfs wezen ook al voel je je nu euh ff heel bot gezegd kut! want hey we weten allemaal dat een stuk chocolade slecht voor de puistjes is maar om er dan ook daadwerkelijk van af te kunnen blijven ????
Dus als het je helpt om de dag door te komen vandaag JT? wil ik het wel honderd keer voor je typen hoor ! TROTS TROTS en dat maal honderd!
Je hebt juist gehandeld!
sterkte vandaag
knuffel en liefs