Even een update...
Had met opzet even niet meer geschreven op ldvd omdat ik geen zin had om me te laten beïnvloeden door de meningen van anderen, soms wil je gewoon even je eigen pad bewandelen - zelfs als het niet de meest verstandige richting uit gaat.
Tja, de ex...sinds enige tijd zien we elkaar weer met enige regelmaat en ja, hierin zijn de grenzen wat vaag. Paar weken terug hing er ineens weer magie in de lucht en voor ik er goed en wel verstandelijk bij nagedacht had ging ik in de ochtend vanuit zijn huis naar werk.
Sindsdien is het contact iedere x weer anders. Soms intiem, soms vriendschappelijk, soms benaderbaar, andere keren weer minder. Soms overigens ook van mij uit, de laatste x dat ik hem zag had ik ook niet de behoefte om in zijn armen weg te kruipen.
Het is net alsof hij een gigantische muur om zich heen heeft en soms ontdek ik daar ineens een gat in. Vervelende is dat die muur enkele dagen later weer torenhoog staat. Vreemd genoeg blijft dit toch ook een uitdaging voor me...hij intrigeert me zeer, net alsof hij een complexe puzzel is die ik graag wil oplossen. Daarnaast hou ik gewoon van die jongen, op alle manieren, ook buiten een relatie. Ik heb het gevoel dat dit wederzijds is. Helaas is liefde niet altijd voldoende om een relatie goed te maken en liefde komt in allerlei vormen.
Heel erg grijpt het me niet aan op dit moment. Het kan me met momenten frustreren, geeft vlagen van hoop maar verstandelijk leidt het nergens toe. Initiatieven komen ook voor een groot gedeelte van mij uit. Al moet ik wel zeggen dat hij er nog steeds voor me is met raad en daad wanneer ik hem als maatje nodig heb, wat dan weer erg prettig is. Op andere dagen ben ik weer erg blij met dit contact en vind ik het wel prima zo, vooral als we weer een maatjesmoment hebben gehad en het gewoon gezellig is. Om een dag later weer te denken...kom op zeg...ben ik nu je scharrel?

Maar...zoals ik al zei...het haalt me niet heel erg meer uit balans en ik lig er absoluut niet meer door wakker. Ik heb sinds 2 weken een nieuwe baan, een echte grote-mensen-baan die echt al mijn focus nodig heeft. De ex sluimert daar in vlagen wel doorheen maar voert niet meer de boventoon. En wanneer ik in de avond thuiskom ben ik zo druk bezig met het verwerken van de indrukken dat ik dan ook niet werkelijk bezig ben met ' the ex'.
We zien wel waar het gaat stranden. Ik hoop op 1 van de volgende scenario's: Of we groeien weer naar elkaar toe als vriendje en vriendinnetje, of er komt een fijne vriendschap uit die voor beiden waarde heeft.
Beide opties zijn ok (gevoel kiest nog steeds bij voorkeur voor optie 1 hoor, maar verstand gaat steeds vaker voor optie nummer 2 ).

Als ik mijn blogs terug lees hier, hoe diep ik zat 4 maanden terug (wat gaat de tijd toch snel) en waar ik nu sta ben ik toch een heel eind gekomen. Heel veel over mezelf geleerd, al had ik bepaalde lessen liever op een andere manier verkregen. Realisatie dat je zelfs vanuit het diepste dal weer terug kunt veren door bepaalde inzichten te krijgen. De moed gehad om aan een nieuwe uitdaging te beginnen (nieuwe baan, ontslag genomen van mijn oude functie) in een best zware tijd. Voor mezelf gekozen.
Lichamelijk nog niet helemaal de oude, veel kwaaltjes - krijg ik vaak na een periode van heftige stress. Probeer wel weer te stoppen met roken, dat dwangmatige vergif in nemen - blegh!

Kortom, al met al gaat het best goed. Ik probeer bepaalde dingen een beetje los te laten, iig de zaken waar ik geen controle over heb = Piekeren, de ex, proberen in de toekomst te kijken en me te richten op zaken waar ik wel enige controle over heb = de nieuwe job, stoppen met roken, etc. en dat werpt tot dusver wel vruchten af.

We shall see...

Sterkte allemaal!