overlevingsmodes

afbeelding van jij en ik

We zijn bijna een jaar verder maar echt beter gaat het niet. Nog steeds leef ik in een soort roes. Uren kan ik voor mij uitkijken , denken aan hoe het Had kunnen zijn. Ieder leuk bericht van anderen samen dagjes weg, trouwen zwangerschap gaat als een dolk door mijn hart. Ik gun het iedereen maar waarom mocht het voor mij niet zo zijn. Wat Is er aan het leven als je het niet kan delen ? Ik wil verder genieten uitkijken naar een nieuwe toekomst. Maar dat dit zonder Jou Is klopt gewoon niet. Ik ben bang om door te gaan mijn hart op nieuw aan iemand te geven. Maat hoe zou ik het moeten doen als hij nog steeds Jou toebehoort? De kleinste dingen zijn confronterend het vieren van onze dochter haar verjaardag, pasen uitstapjes. Ik weet niet goed hoe ik Jou hierin moet plaatsen. Ik weet dat je in veel dingen geen plek meer hoort te spelen. Maar zonder Jou voelt het gewoon niet compleet.

afbeelding van Nisa

Ik keek er ook naar uit om

Ik keek er ook naar uit om samen met hem te trouwen, kinderen krijgen en zelfs met hem oud worden. Ik huil me ogen ook bijna uit en dat elk dag, het lijkt gewoon niet te stoppen alsik aan ons toekomst denk. Leuke dingen doen, vakantie's etc.
Hoe moeilijk het ook is, doorgaan is het beste. Je zelf ontdekken en dingen doen die jij altijd al gewild hebt. (Daar is het namelijk nooit te laat voor)

En vergeet niet., hoe moeilijk het ook te begrijpen is maar alles gebeurt met een reden.
Een troost voor je die ik jou kan geven is : Opstaan, doorgaan en vooral sterk blijven. Iedereen is sterk en jij vast ook wel.
Denk maar aan een ding. Misschien komt het ooit nog goed en als niet? Dan wacht jou ware liefde ergens buiten op jou die wel met jou die toekomst wilt meemaken en die jij altijd gewild hebt.
Sterkte

afbeelding van its me

voor Jij en Ik maar ook voor Nisa

Lieve meiden,

Ik snap heel goed dat jullie daar dromen over hadden en geloof me ook ik zag mijn toekomst ook zo in. Maar ik ben/was wel getrouwd met hem en heb een prachtig kindje van 5....maar geloof me,,,scheiden het verdriet van je kindje zien dat ineens de papa moet missen breekt je hart dubbel zo hard op je eigen verdriet, ik zit nu 7 maanden in de sores dat hij vertrok en nog elke dag laat ik tranen om hem,,,en ben ik klaar met huilen voor mezelf huil ik om het verdriet dat me kindje heeft. Dromen zijn nooit te laat en Ook voor jullie wacht er een Man die je alles zal geven wat je wenst, klinkt raar uit mijn mond want ik zit nog steeds te hopen en te wachten tot mijn vent terug komt of ik ineens wonderbaarlijk tegen een Adonis oploop en het net een film is haha maar nee soms moeten we even blijven bikkelen en de tijd zal het leren

heel veel sterkte dames kop omhoog en als de tranen komen,,,laat maar komen en huil zoveel je wilt maar Ooit Komt het allemaal goed, bij de een sneller dan de andere maar het komt goed

afbeelding van jij en ik

Bedankt voor je reactie. Wij

Bedankt voor je reactie. Wij waren dan niet getrouwd maar hebben samen ook een dochter van bijna 3. Haar verdriet om dit alles was En Is op sommige momenten nog steeds het moeilijkste. Wel word het langzaam iets minder mischien omdat ze nog zo klein was. Voor haar zou ik het zo graag willen. Heel veel sterkte