De eenzaamheid slaat toe. Na mijn reactie op zijn mail niets meer gehoord, geen “jij ook een fijne kerst”, geen “jij ook een gelukkig 2008”, helemaal niets. Dat vind ik niet leuk maar de afgelopen tijd kon ik er goed mee leven. Nu ik echter flink in de knoop zit met een aantal plannen, kan ik mijn rust niet vinden. Ik heb uren wakker gelegen vannacht. Het afgelopen jaar spookt door mijn hoofd. Hem leren kennen heeft zoveel losgemaakt bij me. Gevoelens die ik steeds goed onder controle had gehad kregen opeens de vrije loop. En nu denk ik, blijkbaar stelde het toch niet zoveel voor. Loze woorden van zijn kant, zinloze ontmoetingen, helemaal geen hele bijzondere klik. Het is voorbij, dat besef ik nu heel helder. We worden ook geen vrienden. Het is gewoon over.