Het gevoel wat aanwezig is na 2 maanden breuk. Wat is dat nou? Is dat het missen van haar, of het missen van het verleden. Zoveel met haar gedaan, beleeft en ondervonden. Dat is de verleden tijd. De persoon met wie ik verder wou, de perfecte moeder, de fantastische partner. Dat is zij. Waarom haal ik nu zoveel door elkaar. Ze heeft besloten haar eigen leven met die van haar dochter op een andere manier te gaan invullen. Ze heeft mijn leven totaal overhoop gehaald. Een ander levensritme, een ander doel. Thuis komen maar niet thuis voelen. Lachen maar geen schik hebben.
Ik kom er momenteel niet uit. De vragen die ik nog heb, moet ik die aan haar stellen. Of krijg ik daarna zoveel pijn nog meer dan dat ik momenteel heb. Moet ik naar haar schreeuwen, KOM TERUG!
Ik heb van iemand van jullie een stimulans nodig geloof ik. Want dit is tijdelijk, toch?