In een poging de lucht opgeklaard te krijgen en makkelijker met elkaar om te gaan heb ik mijn 'ex' zojuist een volgende mail gestuurd... beter kan ik het niet brengen, denk ik

---

Lieve ..,

ik weet dat je over het algemeen weinig tijd hebt om je mail te lezen of ze te beantwoorden.. desondanks mail ik je toch. Nav vannochtend had ik natuurlijk liever en person met je gesproken.. maar het is niet anders. Ik baal ervan dat ik je teleur heb gesteld; natuurlijk had ik je er meer dan graag bij gehad.. ik heb je in eerste instantie ook niet voor niets uitgenodigd.. als het aan mij zou liggen zou ik je bij elke poep of scheet die ik zou laten erbij willen hebben Ik heb je al uitgelegd wat de reden was.. was, want na jouw verhaal mbt DP hebben mijn gedachtes natuurlijk ook een andere wending gekregen. Maar goed; om een lang en uitgekauwd verhaal kort te houden; ik zou het erg waarderen als we binnenkort eens de tijd zouden vinden om eens goed en duidelijk met elkaar te praten.. niet gehaast, geen drama.. maar gewoon eens goed praten over wat we op ons hart hebben tov elkaar, anderen, onszelf, het verleden en het heden.. tot nog toe hebben we de dingen alleen vluchtig besproken.. of we er nou uren over praten, dat maakt niet uit.. dan hebben we dat iig gehad en ik weet zeker dat we na zo'n gesprek anders in het leven to elkaar staan. Ik vind het belangrijk; we hebben in het verleden te weinig gepraat... en dan laten we alle anderen erbuiten en gaat het alleen om de persoontjes S. en B.. Ik ben van mening dat dat echt nog even nodig is om het gebeurene en onszelf een plaatsje te geven en verder te kunnen. Ik zit nu nog met zoveel vragen en zoveel twijfel. Natuurlijk wil ik ook gewoon leuke dingen met je doen, fock.. ik doe ze met niemand liever.. ik vind het zo leuk en relaxed en meer met jou, maar dat weet je. Natuurlijk wil ik iig als goede vrienden samen zijn, maar dan wel met dingen duidelijker dan dat ze nu zijn. Ik wil je maatje zijn, ik wil diegene zijn die er voor je is als je uiteindelijk die baan gaat scoren! Samen zijn wij bijzonder, dat wil ik koesteren. Maar laten we voor eens en altijd eens goed, eerlijk en openhartig met elkaar praten zodat we weten waar we staan en dat de verwachtingen duidelijk zijn.. om zo te werken aan het opbouwen van een wederzijds vertrouwen. Dan kunnen we onze kleine middelvingers opsteken naar alle anderen en zeggen; zo, en nu? Nu geen gezeik meer en proberen meer te lachen, meer italiaans te eten, meer naar Amsterdam te gaan, meer films te kijken, meer Intwine te zien op het strand.. en de dagen afsluiten met een glimlach.. ipv een onbestemdig gevoel. Je betekent veel voor me Babs en ik heb veel voor je over; ik wil niet je boeman of je koeman zijn.. ik wil daar vanaf.. ik wil weten wat we aan elkaar hebben en bouwen aan een positief gevoel zoals we dat ooit hadden.

B., ik hoop dat we het gesprek niet al te lang kunnen laten wachten.. ik wil tijd voor je vrijmaken...

Ik wil dit soort dingen en situaties tot het verleden laten behoren en ons gewoon weer zien als gekke lieve goedlachse en schuddebuikende mensjes die elkaar lief vinden..

---

Ik hoop snel een zaklamp te vinden, zodat de weg naar het einde van die ellendige tunnel snel duidelijker wordt...