Inderdaad, ook ik ben klaar met mijn ex-vriend! Niet omdat ik gevoelens voor een ander heb, maar gewoon omdat hij mij niet waard is! Zaterdag heb ik hem gebeld, want natuurlijk belde hij mij niet nadat hij terug was van vakantie! Ik had van tevoren een behoorlijk aantal scenario's van zijn mogelijke reacties op mijn telefoontje bedacht... maar zijn uiteindelijke reactie sloeg echt weer alles! Hij was zo bot en zo egoistisch, dat hij mij niet eens de kans liet te vertellen waarom ik uberhaupt belde... hij ging er gewoon vanuit dat ik de hopeloze ex-vriendin was die hem kostte wat het kost terug zou willen. Nou, ik zal zeggen dat NIETS MINDER WAAR IS!! Ik wilde alleen mn hart luchten en hem zeggen wat ik er allemaal van dacht. Op het moment dat ik maar aan een zin leek te kunnen beginnen, zei hij alweer dat ie het niet wilde horen... blabla. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo'n onvolwassen reactie gehoord/gekregen! Hij had dan wel geen hekel aan me, maar hij wilde me gewoon nooit meer zien en ik mocht hem ook niet meer bellen/sms-en/mailen etc. ALSOF HIJ DAT VOOR MIJ GAAT BEPALEN! Echt ongelofelijk! Mag ik het op mijn manier ook proberen af te sluiten? Dat was al teveel gevraagd!
Hij blijkt het dus gewoon niet eens waard om nog maar een seconde over na te denken... laat staan om verdriet van te hebben! Hij is tijdens onze relatie een fantastisch acteur gebleken; nu heeft ie me even zijn ware gezicht laten zien!
Hij nam me dingen kwalijk waar ik door persoonlijke omstandigheden niets aan kon doen en DAT doet me verdriet. Maar dat doet me ook beseffen hij me niet kon steunen in iets dat van voorbijgaande aard was... wat kun je dan van zo iemand verwachten als er ECHT iets aan de hand is! Zou hij dan ook zn handdoek in de ring gooien?! Ik moet en wil er niet eens aan denken!
We hebben een leuke tijd gehad samen, tis jammer dat het zo moest eindigen, maar beter nu dan over twintig jaar zullen we maar zeggen!