Onrechtvaardig is nog op z'n zwakst uitgedrukt. Dit is gewoon onmenselijk.
Vraag me af of rechters ook zo zouden beslissen als ze in dezelfde situatie zouden verkeren.
Dit slaat niet alleen een financiele maar ook een emotionele kater.
Je hebt jezelf niets te verwijten omdat je er voor gevochten hebt.
Hopelijk vind je nog voldoende energie om voor je verdere toekomst te vechten want het lijkt me dat je dit op z'n minst verdient. Maak er het beste van voor jezelf en de kids.
Zo vlak voor Kerst en nieuwjaar is ook op zn minst gezegd niet de meest gemakkelijke periode en hoop dat je voldoende tijd krijgt om een nieuwe woning te zoeken zonder dat ze je er meteen uitzet.
Je hebt hier altijd voor iedereen klaargestaan met je raad en wijsheid en hoop dat je nu alle tijd voor jezelf neemt om alles te regelen.
Sterkte en heel veel moed
diep

Wil alleen even kwijt dat het rechtssysteem het moet doen met de informatie die het krijgt aangeleverd... Wellicht heeft je advocaat gewoon een lousy job afgeleverd. Kan ook. Second opinions zijn in de juridische wereld niet per definitie zinloos. Ter overweging.

Fijn mrbean,dat je weer iets van je hebt laten horen na een lange tijd,maar des te deprimerender je relaas!Dit is het laatste wat ik had verwacht en oh zo onrechtvaardig!Ons rechtssysteem zit nog steeds in een dwaling en onbegrip qua jurisprudentie over echtscheidingen.Dit is gvd (sorry voor de uitdrukking) oneerlijk!Blijkbaar had ik een rechter met meer gevoel!?!Ja,mrbean,we kennen elkaar persoonlijk en het doet mij pijn jouw blog,omdat je veelal hier heel positief post!Maar je weet ook,dat ik je gewaarschuuwd heb voor de procedure(en de gevolgen ) van een echtscheiding!Niettemin,ondanks de pijn,biedt deze uitspraak ook weer mogelijkheden voor je geluk en je toekomst(alhoewel ik begrijp,dat je je dat even niet ziet)!Kies voor je zelfstandigheid en voor je eigen geluk en koester je kinderen!Zij zullen je er later dankbaar voor zijn!
Weet je mrbean,ik heb 5 jaar nodig gehad om mijn verdriet te verwerken,maar ik ben er sterker uitgekomen.Daarom kan ik nu zo gelukkig zijn met mijn nieuwe vriendin!Ik geniet nu elke dag van mijn leven!
Ik wens jou heel veel sterkte en wijsheid toe in de komende periode en weet,dat ooit weer de zon zal gaan schijnen door de donkere wolken!
lfs ptm

Thanks allemaal, voor jullie steun en begrip. Het is vooral onrechtvaardig, dat gevoel speelde bij mij in het begin, maar eigenlijk wat mij het meest raakt is het feit dat ik straks de kids niet meer elke dag zie, dat ik niet meer voor ze zal zorgen, dat ik ze niet meer naar bed zal brengen, dat ik ze niet hoor of zie als ik 's ochtends opsta, dat ik niet meer elke dag voor ze zal koken, dat ik dat ik in een leeg huis thuis zal komen na mijn werk, dat ik ze eens in de zoveel tijd pas zie, dat ik het gevoel heb na mijn vrouw te hebben verloren nu ook mijn gezin. Dit is mijn thuis, samen met de kids, waar we zoveel herinneringen hebben, de liefde en warmte van de kids, en nu wordt dat mij ook nog afgepakt. Ik zal ze enorm missen, de gezelligheid, de liefde, de warmte, door hen heb ik relatief weinig tijd nodig gehad om over mijn ex heen te komen, door hen moest ik binnen een korte periode sterk worden omdat anders niemand voor ze zorgde. Ik zal vooral de afgelopen half jaar met de kids missen, we hebben het zo gezellig gehad, we hadden het zo naar ons zin gehad, we hebben samen gelachen en gehuild, zij zijn degenen die mij het gevoel geven dat ik nog een gezin heb, waard om voor te vechten.
Ik heb erover nagedacht, in het begin wilde ik zoveel mogelijk vluchten naar een andere plaats mocht ik de rechtszaak verliezen, maar dan word ik dubbel gestraft, ik voel me thuis in deze omgeving, heb mijn sociale leventje hier, maar bovenal, de kinderen zijn hier. Dus wil ik ook niet te ver van de kids wonen voorlopig. Het zal voor mij misschien moeilijker zijn aangezien de ex ook in de buurt woont, maar ik laat mij niet wegjagen, ik zal in de buurt willen blijven vanwege de kids. Na een nachtje slapen is het wat helderder geworden nu de boosheid en teleurstelling is weggezakt, het zwaarst zal worden dat ik straks niet meer met de kids in één huis zal wonen. De boosheid en teleurstelling is vooral omgeslagen in verdriet, verdriet om de kids, ik zal wat tijd nodig hebben om daar overheen te komen, maar ik weet dat ik wat tijd zal moeten nemen om het te verwerken, vooral omdat ik de komende tijd het enorm druk zal hebben om een nieuwe stek te vinden.
Maar ik zal vooral net als een half jaar geleden mijn wonden likken, gewoon weer opstaan en er het beste van mijn leventje zien te maken. En als ik het soms moeilijk heb, dan kan ik altijd hier mijn ei kwijt. Ik heb voor mijn verwerking zoveel aan deze mooie site gehad, terwijl ik in het begin net na de breuk het gevoel had dat ik bijna gek werd van pijn en verdriet, alsof mijn hart werd verscheurd. Ik bleef maar schrijven, en man, wat lucht dat op, door de steun en begrip voel je je niet alleen met je problemen.

Nogmaals, bedankt voor jullie steun en begrip

Mr Bean

Hoihoi,
Hier ben ik weer om een beetje tegengas te geven;) Omdat ik anoniem wil blijven en toch mijn oude maatjes wil steunen heb ik een andere naam.
Allereerst inderdaad klote dat je alleen moet gaan wonen, is heftig. Ik erken je gevoelens van verdriet, onmacht en frustratie volkomen, maar......
Er moet mij van het hart dat je voor je alimentatie echt niet krom hoeft te liggen. Even knetterhard; de partneralimentatie kun je voor 50% van de belasting aftrekken en de kinderalimentatie tot een bepaald bedrag helemaal. Ik snap volkomen dat je baalt van de partneralimentatie maar besef ook dat je zo ook een beetje grip houdt op de situatie. Zolang je ex de alimentatie aanneemt, kan ze ook niet gaan samenwonen(met iedere mafkees die ze tegenkomt) en dat is misschien weer mooi ivm de kinderen. Neem aan dat je geen bezwaren hebt tegen de kinderalimentatie toch? Ze zal in het beste geval misschien 500 euro boven bijstandsniveau uitkomen en geloof me, das niet slecht maar ook geen vetpot, zeker niet met pubers....
Houd je taai!
Liefs....