De liefde is over. Ik voel ook geen liefde meer voor haar.
Waar ik in het begin haar nog in mijn gedachten zag met haar nieuwe vriend, en hoe hij haar aanraakte, hoe ze samen dingen ondernemen, ben ik er klaar voor en het hoofdstuk is uit.

Voel me vernederd, bedrogen, in de steek gelaten, maar er is meer dan alleen zij. Zij, waar ik zielsveel van hield, zij, waar ik dacht gelukkig mee te worden.
Het liep anders, en ik verdom het, om stil te blijven staan.
Ik ben door haar gedumpt, niet door de hele wereld!! Er is niks mis met mij, tuurlijk, ik heb fouten gemaakt, je mag falen, want niets is volmaakt!

En dan nu verder?
Vechten voor de omgang met mijn zoontje. Niet ten koste van alles, maar ik zal er alles aan doen. Op een positieve manier, op een volwassen manier.
Ik ben niet meer verantwoordelijk voor de ander, ik ben verantwoordelijk voor mijzelf. En als ik het op een goede manier doe, kan nooit iemand mij achteraf iets kwalijks nemen.

Lieve jongen, papa zal zijn best doen, dat beloof ik je.
Papa heeft dit alles niet zo gewild, maar we moeten het er nu even mee doen.
Dikke kus en ik denk elke dag aan je.

Ron
x