Ongemakkelijk

afbeelding van Nientjuh1

Ik had vandaag echt een hele leuke dag! Half 3 ging ik naar m'n lieve lieve nichtje! Samen naar de markt om lekkere dingen te kopen voor het avondeten. Haar vriend had wat vrienden uitgenodigd, dus hadden we extra ons best gedaan lekker te koken. En het viel in de smaak. Super fijn. On half 7 had ik een sollicitatie gesprek. Ging allemaal prima, niks aan de hand nog.

Binnen een half uur was ik weer terug bij m'n nichtje. We gingen nog even spullen halen voor mojito's en zelf nog even wat restjes eten.
Toen kwam haar vriend samen met zijn vrienden thuis. Heel gezellig, 1 van die vrienden kan super goed cocktails maken, dus dat is altijd leuk. Na een aantal cocktails en biertjes was ik aardig aangeschoten.

Het was echt heel gezellig, dat had ik echt even nodig. Maar op een gegeven moment ging het over het liedje 'drank en drugs'. Iedereen maakte daaf grapjes over en wat een lol had iedereen. Maar wat niemand wist ws dat het net uit was met m'n ex (naast m'n nichtje en haar vriend uiteraard). Dat liedje 'drank en drugs' deed me denken aan m'n ex (zit nog een heel verhaal aan waarom). Dus ik werd weer verdrietig, ik probeerde het in te houden. Maar op een gegeven moment vroeg mn nichtje of het wel goed ging (ik had toen al traantjes), en ik begon keihard te janken.

M'n nichtje nam me meteen mee naar de badkamer, zodat niemand het zag. Iedereen was bezopen, dus niemand wist überhaupt dat we weg waren (beter!). Nadat ik uitgehuild was en m'n ogen niet meer rood ben ik weer terug gegaan. Bang dat ze het doorhadden. Want ja... ik kende niemand. Ongemakkelijk dus. Maar iedereen was zo dronken dat ze het niet doorhadden.

Een tijdje later wilden iedereen uit! Lekker dansen! Prima, dacht ik. Totdat het zo lang.duurde voor we er waren (iedereen dronken en luidruchtig, spelletjes spelen, dus het duurde gewoon 5x zo lang dan het normaal zou duren). Ik weer nuchter aan het worden en weer verdrietig. Had geïrriteerd ook, maar durfde niks te zeggen omdat ik ze niet kende en niet voor schut wilde zetten. Heb maar aan m'n nichtje de sleutel gevraagd van het huis (haar vriend had toch nog extra sleutels). M'n tas en telefoon opgehaald en naar huis gegaan.

Nu lig ik net in bed. Nog een beetje dronken/aangeschoten, verdrietig, heel erg moe. Maar voorlopig kan ik niet slapen. Serietje kijken dan maar. Ik voel me rot. Rot dat ik misschien de avond van m'n nichtje heb verpest (ze trekt zich altijd alles aan, al heb ik gezegd dat ik gewoon ongelukkig ben op het moment en dat het niet aan haar ligt. Het was echt gezellig nl). Maar we moeten door.

Ik heb niks gehoord nog van m'n ex. Stiekem hoop en verwacht ik toch iets, al is dat dom. Ik verdien een uitleg. Stom! Ik moet dat niet denken!. Toch doe ik dat. Misschien omdat ik dronken ben, soort van. Lul, klootzak. Je kan toch wel zeggen waarom? Doe mij maar pijn! Alsjeblieft! Ik wil weten waarom!

afbeelding van Lena-M

Ik heb me in het verleden ook

Ik heb me in het verleden ook schuldig gemaakt om het uit te maken met een ex van mij, gewoon omdat het op was. Ik voelde geen liefde meer voor hem, ik wilde geen moeite meer doen. Ik genoot van mijn vrijheid, zonder hem. Ben op reis gegaan en heb hem niet eens geappt. Ik weet van andren dat hij er kapot van was, dat hij niet begreep waarom het zo is gelopen. Maar ik was er klaar mee. Kennelijk kan dat dus toch. Hij heeft me veel gegeven, dit is ongeveer 8 jaar geleden allemaal gebeurd. Ik was dol op hem in de tijd die we samen doorbrachten, maar uiteindelijke was ik er gewoon klaar mee. Heel vreemd, ik snapte ook niet hoe het zo is gekomen, maar toch is dat gebeurd. Ik heb er wel met mensen over gesproken, kan je wakker worden en denken, dit is genoeg. Kennelijk kan dat. Dat is juist het enge van de liefde vind ik. Als ik aan deze ex terug denk heb ik goede herinneringen. Maar ik weet dat ik hem zoveel pijn heb gedaan destijds omdat mijn gevoel weg was. Alsof het gewoon op was. Ik kon het hem niet goed uitleggen. Ik zeg niet dat jouw ex dat ook heeft, maar het is wel mogelijk. Ik heb het zelf iemand aangedaan en heb het eerder ook zelf op mijn bord gekregen zoals jij. Toen zat ik ook op deze site...onder een andere naam.
Ook die ex-vriend die opeens genoeg van mij had. Een overdosis noemde hij het. En ik heb het nooit begrepen. Nu nog als ik eraan denk dan denk ik....van de 1 op de andere dag? Hoe kan dat? Maar ja ik heb het zelf dus ook gehad.....dus het kan. En dat maakt ons zo vreselijk kwetsbaar in de liefde en onzeker. Het is de sterkste kracht op aarde. En het maakt ons allen tot fools. What is it about love that makes us so foolish? ( film under the Tuscan sun) heel mooi. Misschien waard om eens te kijken.
Sterkte

afbeelding van Nientjuh1

@Lena-M

Dat kan natuurlijk en ik heb dat ook natuurlijk in m'n hoofd gehad, maar toch heb ik het gevoel dat dat niet zo is.
Ik denk dat ik hem het gevoel heb gegeven dat ik niet meer van hem hield en hij daarom afstand van mij nam. Het ging al een tijdje niet zo lekker, dus het is zowiezo niet van de ene op de andere dag gegaan.

Dat maakt mij dus ook zo boos op mezelf. Weer die vragen, wat als...
Dat ik geen antwoord van hem krijg doet zo veel pijn. Ook al is het wat jij zegt, dan kan hij toch alsnog antwoorden? Interesseerd het met wel hoe ik me voel? Of doet hij dat omdat hij mij niet wil kwetsen? Terwijl hij me zo juist kwetst. Ik weet het niet.

Ik stuurde die mail echt niet om hem weer terug te krijgen, ik weet dat dat soort dingen niet helpen namelijk, hoe graag ik hem ook terug wil. Het was puur als afsluiting voor mezelf, daarom is het ook zo vervelend dat hij mij die afsluiting niet gunt. Uitlegt hoe het gegaan is in zijn ogen. Was de liefde ineens over (als zegt hij dat hij wel van mij houd), was het mijn schuld, was het zijn schuld, is er een ander, heeft hij het te druk voor een vriendin? Geen idee dus. Dat maakt mij weer boos op hem! Voelt hij zich ook maar een klein beetje schuldig, of is dat na 2 weken ook wel weer weg?

Under The tuscan sun heb ik gezien inderdaad, mooie film. Zo af en toe kijk ik hem weer.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Nientjuh1

Hallo liefdesverdrietige,

Ik snap jou verdriet helemaal maar er is ook nog een stukje zelfrespect toch?
Waarom verlang je naar een ex-vriend die jou niet meer
wil?
Stel jezelf eens de vraag.

Zoveel vragen heb jij voor hem die hij nu niet wil beantwoorden.
Hij wil het niet. Is zijn keuze. Je kunt hem moeilijk aan zijn kraag gaan trekken, beantwoord mijn vragen!!!!! Jouw keuze is dat je dat wel wil, dat hij jouw vragen beantwoord. Het is UIT... en je bent ieder een persoon met andere ideeën en andere gevoelens. Dat merk je toch duidelijk aan alles wat er speelt? Ik zeg niet dat ik het met hem eens ben, zeker niet...het gaat erom dat jij jezelf aan het verliezen bent zo. Doe dat jezelf niet aan. Jij bent toch ook belangrijk voor jezelf. Neem jezelf onder de loep. Hoe sterk kun je eruit komen als je geen ander nodig hebt voor de verwerking omdat je geen andere keuze hebt dan om het zelf te doen? Heel sterk!! Wat een mooi groeiproces!

Nu zul je het toch zelf moeten doen. Het gaan afsluiten.....!
En dat kan ook. Probeer niet ZO afhankelijk van hem te zijn. Geef hem die macht niet. Kom op zeg! De enige die macht over jou heeft, ben jezelf. Knipoog
(Ver)Werk daar naar toe. Verwerk je pijnen, ga erdoorheen. Waar je al mee bezig bent.

Heel veel sterkte en een goede verwerking van dit nare verdriet! Je doet het wel jezelf aan! Denk daar maar eens aan. Aan die logica. Wees eerlijk naar jezelf toe!
Alleen jij kunt jezelf pijn doen, een ander heeft jouw lichaam niet, alleen jij doet het in dit liefdesverdriet. Het is afkicken van een ex, daarna heb je losgelaten. Onschuldig

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Je hebt gelijk. Ik doe ook mijn best het los te laten. Dinsdag een laatste bericht gestuurd. Had zo gehoopt dat hij daar nog op zou antwoorden, en echt niet dat ik dan verwacht dat hij weer in mijn armen zou springen. Maar ik wil het wel kunnen afsluiten. Met andere exen, of ik het nou had uitgemaakt of hij, hebben we er gewoon face to face over gepraat, dat was natuurlijk zwaar en pijnlijk, net zo pijnlijk als nu, maar dan had ik wel antwoord. Misschien niet wat ik wilde horen, maar het was in ieder geval duidelijk. Nu heb ik geen idee wat er in hem omgaat. Wie weet heeft hij het ook wel moeilijk en doet hij het uit zelfbescherming. Misschien doet hij het om mij te beschermen, dat hij mij niet meer wil kwetsen. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat hij het vervelend vind dat ik hem had gemaild (en ik val hem echt niet lastig hoor, ik weet hoe irritant dat is). 1 laatste mailtje om het af te sluiten. Dat was fijn geweest.

Maar nu ik die niet heb gekregen en waarschijnlijk ook niet meer ga krijgen, weet ik dat ik verder moet. En ik ben best sterk hoor, overdag gaat het best goed. Het is vooral het 's avonds alleen in bed liggen. Vannacht was ik dronken en werd ik blijkbaar heel emotioneel.

Het is ook pas 2 weken geleden uitgegaan, dat is natuurlijk erg kort nog en ik weet dat het wel goed komt uiteindelijk. Dat het uit is vind ik ook echt niet zo erg (al voel ik me daar wel kut onder natuurlijk), het zat er al even aan te komen. Maar moest het echt op deze manier? Het had echt wel anders gekund. Dat maakt mij dan weer boos.

afbeelding van Vandaag

Nientjuh1

Ik wil je niet bang maken, maar voor mij heeft het acht jaar geduurd voordat ik door heel hard nadenken er voor mezelf een punt achter kon zetten. En zelfs nu is die punt er nog niet. Als het tussen ons een relatie was geweest had ze kunnen vertrekken, maar omdat ik alleen maar om haar gaf, en er verder geen relatie was, is het gevoel nooit over gegaan. Men zou kunnen zeggen dat het aan mij ligt, dat ik niet genoeg mijn best doe, maar hoe neem je afscheid van iets dat er niet is. Of zo. Het is heel moeilijk om met te weinig informatie afscheid te kunnen nemen. Je hebt nog heel wat denkwerk te doen, ben ik bang.

afbeelding van Nientjuh1

@vandaag

Ja dat is het vooral. Het geen afscheid kunnen nemen. Dat zit me erg dwars. Maar ondanks dat ik me nog erg rot voel, voel ik me al wel wat beter. Tuurlijk verlang ik nog naar hem en wil ik hem terug, maar ik weet ook wel dat dat nooit gaat gebeuren. En dat het ook beter is van niet, anders zou alles weer van voor af aan beginnen. Hij kan niet praten, heeft hij nooit gedaan, en ik vind het ook lastig. Vandaar dat het zo ver is gekomen. We praatten nooit over onze gevoelens. Dus ik kan het beste van deze situatie wat leren en het volgende keer beter doen. Maar het verlangen naar hem is soms toch groter helaas. Maar nogmaals, het is pas 2 weken! Het komt vanzelf.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Nientjuh1

Het is de manier waarop zeg je.
Dat weet hij toch ook de manier waarop hij het deed?
Toch is het op die manier gebeurd.
Erg voor jou! Hij kon niet anders.
Op dat moment toen moest hij dat zo doen.
Het had niet anders gekund. Het is toch al gebeurd? Vecht niet tegen de realiteit. Dan is het nog harder werken.Jij zou het zo niet doen. Hij wel. Kijk nou wat er echt is gebeurd en niet zoals jij het zou willen zien dat het zou gebeuren.

Nu wil hij het ook zo doen, hoe hij het wil.
Voor jou komt het harder aan omdat je liefdesverdriet hebt.
Als een dolksteek.
Hij ervaart het op een andere manier dan jij.
En wat voor reden er ook achter zit, het feit is dat hij geen relatie meer wil. En (nog) geen antwoorden wil geven.
Jij blijft er mee bezig zo in je hoofd. Ga eens diep naar binnen toe. Kijk eens wat die gedachte met je doet.

Het heeft verwerking nodig totdat het je onverschillig laat.
Mijn andere exen waren ook heel anders dan de laatste ex.
Ik dacht wat is dit???? Mij negeren? Ook hier heb ik van geleerd dat ik het mezelf aandeed door opheldering te vragen. Ik kreeg wel wat antwoorden maar ook net als jij vaak niks. Ik deed mezelf pijn.
Ik liet het toe. Tot op een dag niet meer. Ik ben totaal niet meer afhankelijk van mijn ex voor een bericht of iets. Heeft lang geduurd. Ik ben door die pijn heen gegaan.
Leuk vooruitzicht voor jou om te weten dat het gaat vervagen. Die hardnekkige wond van een afsluiting die je misschien niet krijgt. Misschien later maar nu is het er niet. Je bent pas los als je hem niet meer nodig hebt. Hoi ex, ik heb afsluiting nodig, help je mij even?
Van vragen komen dan weer antwoorden en uit die antwoorden komen weer vragen. Tijden later heb ik wel nog met mijn ex gesproken en ik moet zeggen dat ik het toch zelf heb gedaan. Van sommige antwoorden werd ik dan weer niet goed haha.
Als je geen afsluiting krijgt dan is het mooi als je naar jezelf kijkt en het zelf afsluit door te kijken naar de handelingen van je ex.
Kan toch ook? Glimlach
Boosheid hoort er ook bij. Helpt je weer wat meer je verdriet te beheersen. Liefdesverdriet is ook een chemisch proces in het brein.
Misschien dát dat ook een troost kan zijn, dat je nu aan het resetten bent. Knipoog

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Ik weet dat je gelijk hebt, ik zeg dat ook altijd tegen iedereen.
Maar nu ik er zelf insta is het toch anders. Het is heel moeilijk om droevige gedachtes uit te schakelen, al doe ik mijn best.
Meestal gaat het wel goed. Ik werk ook echt aan mezelf. Ben bezig met afvallen, ik kook gezond, solliciteer de hele dag door. Maar dan als alles klaar is en ik even niks te doen heb slaat het weer in als een bom. "Had ik maar.." "wat als..." "waarom...".
Ik weet dat ik er niks aan heb en dat ik hem helemaal niet terug moet willen. Maar denk dat het nog een beetje vroeg is om die gedachtes helemaal uit te schakelen.
Ik weet ook dat het gevoel van gemis en houden van gaat vervagen, maar dat heeft tijd nodig.
Ik weet het allemaal, ik heb het vaker meegemaakt. Maar toch voelt het dit keer anders.
Het is heel moeilijk uit te leggen. Alles wat je zegt weet ik en hoogstwaarschijnlijk hoor ik nooit meer iets van hem (niet als het aan hem ligt in ieder geval). Hij heeft altijd gezegd dat via Whatsapp of mail uitmaken de meest laffe manier is en toch doet hij dat. Ik weet dat hij echt van mij heeft gehouden, waarom doet hij het dan zo? En daar ga ik weer "waarom...?"
Heb ik helemaal niks aan, i know. Maar het gebeurt gewoon.
Ik laat hem nu helemaal met rust en hopelijk over een tijdje, paar maanden, jaar, kan ik hem alsnog de nodige vragen stellen. Hoop dat hij dan wel man genoeg is om antwoord te geven.
Dat is ook het probleem wat ik nu heb. Hij was altijd een gentleman, deed alles voor me, was lief, leuk, sociaal, iedereen mocht hem altijd. En dan niet even iemand helpen door een paar vraagjes te beantwoorden. Hij is laf, een pussy.
Ik ben een beetje afgedwaald haha. Maar nogmaals, ik weet dat het goedkomt en dat die gedachtes mij niet verder helpen en ik waardeer het heel erg dat jij dit tegen me zegt. Dat helpt ook wel een beetje. Ik ga heel hard mijn best doen en ik denk dat ik toch wel op de goede weg ben.

afbeelding van Hetlevenismooi

@Nientjuh1

Je bent toch goed bezig en als je dan weer in je hoofd zit dan begint het weer. Dan dwaal je weer af. Als een film...het is ook nog zo vers. Bij een ander zie je het ook meestal beter dan bij jezelf.
Dat is het zeker...liefde is blind. Glimlach

Het is net wat jij zegt, pas 2 weken over. Dan zit je nog volop in die achtbaan van gedachtes en emoties. Wat een afkick toch he!

Via whatsapp ging het uit door jouw gentleman.
Daar heb je toch geen vraag meer over.
Vecht daar in je hoofd niet tegen, ga er in mee, dat is de werkelijkheid.

Denk aan volgend jaar, dan ben je weer in een hele andere fase. Yes! Onschuldig

Sterkte hoor!

afbeelding van Nientjuh1

@HetLevenIsMooi

Dankjewel voor je bemoedigende woorden. Glimlach

afbeelding van Hetlevenismooi

Nientjuh1

Glimlach