Het is raar..alles is omgedraaid...

Jij wilt mij weer zien. Bij me zijn. Wilt me spontaan ophalen van het station of werk.
Wilt midden in de nacht komen, omdat je me vast wil houden.
Je mist me. Je wacht tot ik je sms of je bel. Je vraagt of je me ajb mag smsen.
Je smst dat je van me houdt. Je vraagt of je ajb langs mag komen.

Vroeger was het omgedraaid. Wilde ik je zo graag zien. Bij je zijn. Zou je me nooit
spontaan ophalen van het station of werk. Moest ik naar jou toe komen, als het uitkwam.
Miste ik jou. Wachtte ik tot je smste of belde. Vroeg ik of je a.j.b. wilde smsen.
Smste ik dat ik van je hield. Vroeg ik of ik ajb langs mocht komen.

Ik ben er stil van. Alles is omgedraaid...

Ik mis je nog steeds..oh wat zou ik graag met je verder gaan...en wel nu meteen. Wat had ik gister graag ja gezegd toen je langs wilde komen. Maar ik zei het niet...Zoals iemand hier schreef: je relatie gaat altijd uit om een reden. Is die reden niet opgelost? Dan is er geen terugkeer mogelijk...

Ik laat je weer een beetje toe, na die weken zonder contact. We smsen. Praten af en toe. Jij probeert mij terug te winnen. Het is moeilijk je lieve woorden te weerstaan. Het doet me veel, want ik weet dat je iemand bent die deze woorden alleen zegt als je het meent. Het geeft mij ergens hoop dat je zoveel moeite doet. Mijn hartje wil je zo graag nu en snel weer terug. Maar ik voel me nog sterk. Mijn verstand wint het nog steeds..terugkeren zal ik pas als jij er echt voor kunt gaan.

Er is een soort rust in mij. Ik wacht niet meer op contact met jou. Alles is omgedraaid. Dat geeft rust. Ja, ik mis je nog, maar ik huil niet meer dagelijks. Ik heb het gevoel dat ik mijn eigen leventje langzaam aan het terugkrijgen ben. Niet meer het ikje dat op jou wacht. Ja, stiekem wacht nog wel en hoop nog wel dat we samenkomen...maar intussen staat mijn leventje niet stil...

Het is een moeilijke weg..(ik snap er nog geen snars van dat we zoveel voor elkaar voelen en het tóch niet kan)...maar ik weet dat ik de goede kant op ga..al zijn de laarzen aan me voeten soms heel zwaar...

Zeker

niks
lijkt meer op z'n plek
het leven verschoven
maar
ook
nu
kom ik
weer boven
Lowiekes