Heb toch nog de behoefte om even van mij af te schrijven.Het is bijna 5 maanden geleden dat ik in de armen was van mijn ex-geliefde.Tja,en dan denk ik...na bijna 5 maanden moet ik proberen er maar niet meer zoveel erover te hebben.Maar nog steeds voelt het onrechtvaardig dat hij mij stilletjes aan de kant heeft geschoven,geen uitleg,geen reaktie...niets..niets..niets.Ik vind het best moeilijk om het een plaats te geven dat hij er zo gemakkelijk vanaf komt.Geen verantwoording,gewoon zijn leven verder leven alsof er niets is gebeurd en alsof hij niemand(mij dus)verdriet en pijn heeft gedaan! Hoe doen jullie dat nu in hemelsnaam??? Omgaan met teleurstellingen en als iemand je zo enorm heeft gekwetst?!
Mijn ex en ik hebben de kans elkaar tegen te komen,we wonen in dezelfde stad.Gisteren was er weer zo,n moment.We fietsten elkaar voorbij.En gek hey,ondanks alles..mijn lijf trilde gewoon en notabene zwaaide ik vriendelijk naar hem en verlangde ik gewoon om hem te omhelzen.Maar nu...overwegend weer pissig..ik verlang naar rechtvaardigheid...

Groetjes van Philosu