Het is al ruim een week geleden dat ik hier geschreven heb.
Dit weekend heeft hij zijn laatste spullen opgehaald thuis.
Als het aan hem lag zouden we nog samenwonen, ook al wil hij niet verder met onze relatie...niemand die er wat van snapt
Maar ik heb besloten dat het zo niet kan en dat dit té makkelijk voor hem, en té moeilijk voor mij zou zijn.
Vrijdag stuurde hij me een berichtje over een rekening die nog betaald moest worden. hij schreef erbij: Wat een kutleven, het draait alleen maar om dingen betalen!
Ik heb daarop geantwoord: gelukkig is dat binnenkort over voor jou, je gaat lekker terug naar je moeder en hoeft je geen zorgen meer te maken over rekeningen!
daarop schreef hij, dat hij het niet zo bedoelde. ik schreef terug: jij niet, maar ik wel.
We hadden eigenlijk afgesproken dat hij me deze maand nog zou helpen om de huur te betalen maar hij zei dat hij niet wist of dat wel zou lukken.
Ik heb daarop gezegd: het was de afspraak. maar als jij denkt dat je het niet redt, dan moet je het vooral niet doen. maar dan wil ik wel, dat jij zondag je laatste spullen komt halen...
Zo gezegd zo gedaan, zondag ochtend heb ik de hele kast leeggehaald, en al zijn spullen, boeken, cd´s, kleding, papieren, xbox, computer in dozen gestopt en alles klaargezet in de logeerkamer.
Daarop heb ik hem een berichtje gestuurd om te zeggen dat hij alles op kon halen.
Hij reageerde met: ik weet niet of het allemaal lukt vandaag.
Waarop ik zei: ik ben de hele dag weg, dus je zorgt maar dat het lukt.
Hij schreef: misschien vergeet ik wel iets
ik schreef: doe maar niet. zorg er maar voor dat alles weg is, dan kun je mij verder met rust laten.
Dus inderdaad, toen ik zondag thuis kwam stond er helemaal niets meer van hem, en dat kwam wel even heel hard aan...
De laatste 1,5 week heb ik me sterk gehouden, veel leuke dingen gedaan en positief proberen te blijven, maar sinds zondag is dat allemaal verdwenen, ik voel me net als in de eerste week...
slaap weer niet, eet niet, weer aan de kalmeringstabletten, ik maak er een puinhoop van op mijn werk...

Gister heb ik wat gedronken met mijn ex schoonzusje (de vrouw van zijn broer)
Ze vertelde dat hij een stapelbed heeft gekocht en daar nu slaapt in het huis van zijn moeder, gedwongen op de kamer van zijn andere broer die hier helemaal niet blij mee is, en dat zijn moeder ook niet staat te popelen om al zijn troep in huis te hebben.
Ze zegt dat het duidelijk is dat het met hem ook niet goed gaat, hij doet alsof, zegt tegen iedereen dat hij zich zo vrij voelt maar onderstussen doet hij overdreven vrolijk en zenuwachtig en het is gewoon duidelijk dat hij niet weet wat hij nu moet.
Ze heeft eigenlijk gezegd wat ik al dacht: hij wist niet waar hij aan begon toen hij zei dat hij niet met me verder wilde. Hij had niet goed door wat het allemaal zou betekenen, zowel voor mij als voor hem. Want nu heeft hij wat hij wilde, vrijheid, maar is hij alles behalve gelukkig.
Misschien dat hij er nog wel achterkomt, wat het nou echt is wat hij wil, maar ik heb de hoop al opgegeven. Daarom heb ik ook besloten dat hij echt weg moest, over en uit, opgeruimd staan netjes, nu kan ik tenminste verder met mijn leven of proberen er iets van te maken...
De zomer staat voor de deur, ik heb een boel leuke vrienden. Deze zomer wil ik vooral veel uitgaan en nieuwe mensen leren kennen, erop los flirten!!
Maar voor nu moet ik eerst even uit deze dip zien te komen. Ik hoop dat dit voorlopig de laatste dip is hoor, ik ben een levensgenieter en vind dit maar niets!