Nog steeds mis ik jou, jouw lieve stem, een ware streling voor mijn moeie hoofd. Een oase in een wereld van gekte en waanzin. Een gevoel van veiligheid, geen eenzaamheid meer maar thuis. Wat was het waard? Hoe echt was je?

Tussen de bedrijven door huil ik. Dan mag ik myzelf zijn. Dan kan ik toegeven aan het feit dat ik jouw mis. Dan ben je heel dicht bij mij. Binnen in mijn cirkel van gewapend beton. Tijdens de bedrijven dan lach ik en ben jij ver weg heel ver weg aan de rand van mijn cirkel van gewapend beton. Altijd zul je in mijn cirkel zijn altijd zal ik van jou houden, wat jou ook riep, voor jou ben ik echt.

Lief je bent mij nooit kwijt, misschien kan ik op een dag ook weer lachen wanneer ik mijzelf ben, nu vind ik het nog in gemeen dat onze werelden elkaar slechts kort hebben geraakt en de intense eenzaamheid die het grootste deel van mijn leven heeft gedirigeerd nog eenzamer heeft gemaakt.

Ik hoop dat je gelukkig wordt en dat je jouw rust vindt ook al is dat niet bij mij. Ik, ik denk dat ik vlinders ga vangen bij mijn hutje op de hei en de bedrijven de bedrijven laat. Wat mensen ook zeggen en goed bedoeld adviseren, soms is het gewoon klaar.

Dag lief misschien schrijf ik snel weer voor jou.
Xx

Thom