Ok, ik heb mijn dagelijks leven onder controle. Ik bedoel, ik doe mijn eigen ding nu ongeveer een maandje of zo. Ik zorg goed voor mezelf, ik ga weet stappen, ik date weer (behoorlijk veel zelfs), mijn studie haal ik wel maar is niet geweldig leuk op het moment. Maar nog steeds krijg ik mijn ex niet uit mijn hoofd. Ik wil haar nog steeds terug ook al weet ik dat dat niet meer gaat gebeuren. Het is zo frustrerend dat ik haar niet kan vergeten. Ik voel me nog steeds niet goed, ik ben wel gelukkig met mezelf, maar ik voel me niet gelukkig. Ik krijg niet echt het idee dat ik ergens naartoe aan het werken ben, mijn downs overheersen nog steeds mijn ups. Ik zit veel te lang met dit gevoel en ik begin te denken dat ik mezelf erin ga verliezen. Ik geloof er niet meer in dat ik eroverheen kom... Dat had ik vorige maand nog wel. Ik zit nu al een aantal dagen met dit gevoel en het heeft me weer aan het denken gezet! Wat wil ik nou? Ik wil haar vergeten want dit gevoel is niet leuk om mee te leven. Maar aan de andere kant wil ik haar nog steeds terug terwijl ze al een ander heeft. Het idealiseren blijft mij de nek omdoen en ik kan er nog steeds geen touw aan vastknopen waar het nou fout is gegaan. Maar dat maakt niet uit, het is fout gegaan en ik kan het gewoon verdomme niet voor mezelf afsluiten. Ik ben niet meer hopeloos of radeloos, dat gevoel is weg. Ik zie nu helder, ik denk helder na en nu ik op dit punt ben aangekomen schrik ik enorm van het feit dat ik nog steeds gevoelens voor haar heb...

PS: Ik ben nog zo jong en ik heb een gevoel dat niet bevredigd kan worden, het is echt heel erg frustrerend en de steken rond mijn hart begin ik me nu toch wel zorgen om te maken, die willen namelijk niet verdwijnen, ook zijn die aanwezig op de momenten dat ik er niet aan denk. Moet ik me zorgen hierom maken?