Morgen avond ga ik op vakantie, ik kan niet wachten! Alsof het helpt om fysiek afstand te hebben van mijn lief, ik hou mij vast aan het idee dat het straks allemaal iets makkelijker is. Als hij letterlijk 8 uur vliegen bij mij vandaan zit dan kan ik er toch niets aan doen... dan is het "out of my hands". Raar eigenlijk, het lost natuurlijk niets op om voor weg te zijn en toch voelt het zo.

Vandaag en morgen zijn leuke en drukke dagen op werk, kerstlunch, kerstontbij etc. Het is 's avonds wanneer het moeilijk heb, wanneer mijn hele avond echt ram vol moet zitten wil ik niet de hele avond aan je denken. En dan zelfs als ik in bed lig hoop ik dat ik heel snel in slaap val om maar niet in de verleiding te komen om je een smsje te sturen. Dat smsje sturen is trouwens snel gedaan, ik hoef maar 1 seconde van zwakte hebben en ik verstuur het. Dom dom dom. De laatste paar dagen doe ik het goed en stuur ik je niets... Als ik het nou vandaag nog volhoud, morgen avond zit ik in het vliegtuig en kom ik niet in de verleiding...

Het zou me trouwens enorm veel pijn doen als ik niets van hem hoor met kerst, ik kan me niet voorstellen dat dat gebeurd, maar jezus wat zou dat een teleurstelling zijn. Dit slaat natuurlijk echt helemaal nergens op, maar zo voelt het wel. Ik ben er momenteel overigens van overtuigd dat ik wel gewoon iets hoor. Ik vind het moeilijk om hem achter te laten, ik weet dat hij niemand heeft om kerst mee te vieren, zijn ouders en broer zijn op vakantie, zijn vrienden (dat zijn er niet zoveel) zijn allemaal weg, dus hij is helemaal alleen. Is het gek dat me dat ergens heel erg triest stelt? Hij dumpt mij; maar daardoor zit hij nu helemaal alleen. Hij moet letterlijk zitten op zijn eigen blaren... Ergens hoop ik dat hij me juist daarom meer gaat missen, dat hij na gaat denken, zo helemaal alleen... Gekkie waarom heb je dit nou toch gedaan?? Je HAAT alleen zijn....

Toch komt ook ergens de angst, dat omdat hij alleen is, contact gaat opnemen met zijn ex, met een oude scharrel, wat dan ook.. Alles gaat aangrijpen om maar niet alleen te hoeven zijn.... Ik weet niet of dit bekend voorkomt, maar hier maak ik me zorgen om. Waarom kiest hij er anders voor om thuis te blijven? Alleen? Terwijl hij ook met z'n ouders mee kan op vakantie of met vrienden...Kiest hij daarvoor omdat hij misschien toch bij een nieuwe liefde wil zijn? (Ookal krijg ik totaaal niet het gevoel dat er een nieuwe liefde is).

Had hij me niet gedumpt dan zaten we morgen samen in het vliegtuig... Gek hoe het leven kan lopen.... Gek hoe gedachtes je hele uren, dagen, weken, maanden kunnen bezighouden...