Hallo,
Wat gaat het me moeilijk af..
Iedere dag heeft zo zijn ups and downs.
Vandaag is geloof ik dag 4 zonder contact.

'Het moet van zijn kant komen, hij moet de kans krijgen mij te missen! maak ik mezelf steeds wijs'

Eerlijk gezegd valt het me elke dag zwaarder om niks van hem te horen.
Bij de ene blog lees ik dat geen contact goed is, bij de ander dat dat ook niet gaat helpen.

Hij is een ontzettend alleen persoon en ik denk niet dat hij mij snel zal gaan missen.
Alleen hoop houden doe je toch, zeker nu het nog geen eens een weekje uit is!

Ik heb hem helemaal niet meer gezien en hij gaat met kerst een maand naar zijn ouders in het buitenland.
Wil ik hem hiervoor nog zien? Zal hij beseffen als ik me gedraag als vroeger, wat hij mist?
Kan ik het aan om hem te zien? Of juist om hem helemaal niet meer te zien?

Ik ben zo bang dat het over is voor altijd, en als dit zo is moet ik toch als vrienden met hem verder.
Volgende zomer is er een kans dat ik 6 weken lang bij hem mijn stage loop.

Die plek, die tijd, die activiteiten...
Waar alles ook begon!!

Voordat het uit ging kwam er ook weinig contact van zijn kant, dus wat verwacht ik nu eigenlijk?
Pfff... Heeft iemand tips? En hoe maak ik het mezelf makkelijker om geen contact met hem te hebben zonder meteen alles te verwijderen?
Ik wil niet in die slachtoffer rol kruipen en hem terug smeken.
Want als ik hem ergens mee verder van me afduw zal dat denk ik daarmee zijn.

Bedankt voor het lezen,
Lis