It's been a while.

Enkele weken even niet actief geweest hier. Druk druk druk. Knoop doorgehakt met mijn nu-zo-ongeveer-bijna oude baan. Opzegtermijntje uitzitten, overuren incashen (lang leve de horeca en overuren, zo ongeveer het enige goede aan de sector) en dan eind april nog even alle vakantiedagen opmaken en dat zuur verdiende overuren geld keihard spenderen. Ik denk aan biefstuk met pepersaus, maar dan wel de goede zelfgemaakte.

Zoals een enkeling van jullie weten, ik werkte jaren in de GGZ, nu kwam er zo'n leuke crisis, waardoor ik helaas pindakaas, uitbezuinigd werd. Na een flinke tijd werkloos thuiszitten, (wat, nu erop terugkijkend een erg grote trigger is geweest voor verandering in mijn gedrag en daardoor onbewust de relatiebreuk) besloot ik toch weer werk te zoeken. Maar zorg, sociaal werk, na een crisis? Waardeloos was het. Geen baan te vinden, dacht ik. Dus uiteindelijk, want ja de huur loopt wel gewoon door, ben ik begonnen als kok in een leuk restaurantje hier om de hoek. Prima naar m'n zin, uitgegroeide hobby, maar droom? Ambitie?

Nu ik op een punt sta dat ik toch al een tijdje lekker aan mezelf werk, besloot ik dat mijn toekomstdromen in elk geval qua werk wel behaald konden worden. Hoe? Gewoon. Door er keihard, en dan bedoel ik de zolen-van-je schoenen-af-lopen-hardlopen-en-dan-doorlopen-tot-de-bebloedde-blaren-op-je-voeten-staan-hard. En uiteraard is het me gelukt. Ik zeg ook quasi-arrogant "uiteraard". Omdat als je nou echt eenmaal ergens je energie inknalt, je echt alles kan! Lees m'n vorige blogs maar eens.

Ik ga dus per mei aan het werk wederom in de zorg! Whoehoe! 24 uur op contractbasis, de rest als ZZP'er. (Een iemand hier in het bijzonder bedankt voor dat inzichtje, je weet het zelf wel) 24 uur ga ik wekelijks een groep jong verstandelijk gehandicapten ambulant begeleiden. Als startend ZZP'er ben ik momenteel druk aan het adverteren en werven, maar daar hebben we dan straks in die vakantie nog meer tijd voor! En natuurlijk, horeca, zomer komt eraan, een uurtje of wat zwart in duistere tijden zal ik heus nog wel eens ergens achter een gasfornuisje staan. Pepersaus maken, de echt lekkere.

Voor alle nieuwe hoopjes verdriet hier, huil lekker uit, laat het allemaal even gebeuren, maar trust me, er komen betere tijden. Ergens achter dat wolkendekje schijnt de zon. Is het niet in liefde naar een ander, dan is het wel in liefde naar jezelf! Doe het vooral voor JEZELF en je kan uiteindelijk de wereld omkeren!