de eerste week nadat het uit was was ik een hoopje ellende. het klassieke verhaal. niet meer kunnen eten, alleen maar met vriendinnen bellen, heel veel roken (je moet toch wat, ik rookte bijna nooit maar kreeg nu zelfs 's ochtends zin om een sigaret op te steken) en heel erg veel huilen. Ik vroeg me trouwens ook af wanneer dat huilen een keer ophoudt.. ik bedoel dat wordt ergens in je lichaam aangemaakt maar dat moet toch een keertje op zijn? soms had ik dat ook wel..dat ik dan nog wel wilde huilen maar ineens een soort verdoofd was en niet meer kon. Ik denk dat dat de momenten zijn waar de voorraad tranen gewoon op is. Ik zat op een gegeven moment in de auto te huilen. Ik was weer bij ons huis geweest en hij was er ook. Hij deed zo verschrikkelijk koeltjes dat ik het niet meer trok en er vandoor gegaan ben. daar zat ik weer op weg naar mn moeder. en in de auto kan je zo heerlijk janken en bleren..toch niemand die je hoort of ziet. Op een gegeven moment zat ik echt in mezelf te jammeren en had zin om te schreeuwen."ARGGH wan-neer-houdt-dit-nou-een-op?" "maak dat het ophoudt ik trek dit niet meer!" riep ik.

De volgende dag kreeg ik een mailtje op mn werk. Een jongen die ik op het laatste feestje 10 minuutjes had gesproken zei dat ie me toch wel heel erg leuk vond.

Ik zei hem wat er met me aan de hand was en dat mn hoofd nu totaal niet naar nieuwe mensen stond. Natuurlijk begreep hij dat.. inmiddels duurt het nu al een paar weken dat hij me heel erg veel mailt, en thuis ook zitten we te chatten. Omdat ik hem echt duidelijk wilde maken dat ik er ten eerste nog helemaal niet klaar voor ben en ten tweede niet zo op hem val als hij op mij.. ben ik wat met hem gaan drinken. want op het werk schoot het ook niet op om te praten.

Hij is echt heel erg heftig verliefd. De overtuiging die ik bij mn ex de laatste tijd mistte maakt hij in het tienvoudige goed. Aan de ene kant vind ik het heel erg klote voor hem dat het niet wederzijds is. Ergens vind ik hem interessant en verschrikkelijk lief..maar ik kan nu gewoon nog niets voor een ander voelen.

MAar ik kan je wel vertellen..het is de beste afleiding ever.