Heel mijn huis kan vol zitten met mensen, maar alleen die ene is er niet bij. En die heb ik nou juist nodig. Juist die ene wil niet meer in mijn huis zijn. Wil zijn eigen leven leiden. Heel veel dingen die tijdens de relatie nooit mogelijk waren, kunnen nu ineens wel. Hoe frustrerend is dat? Ik ben echt supergefrustreerd. Moet echt hulp hebben anders stik ik erin. Ik ben nu uit beeld en nu is alles mogelijk wat vroeger nooit kon. Maar nu heb ik er niks meer aan. Moet mijn eigen leven opbouwen, maar ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Loop heel de tijd rondjes en rook de ene na de andere sigaret. Ik wil ook niet verbitterd worden, zo'n oude tang. Daar heb ik ook geen zin in. Maar hij was mijn leven, alles draaide om hem en nu is hij weg en moet ik het zelf uitzoeken. Veel te afhankelijk ben ik van hem geworden. Aan de buitenkant leek het daar niet op. Ik was superzelfstandig, maar ondertussen liep ik emotioneel als een hondje achter hem aan. Vorige week leek het even iets beter te gaan, maar nu heb ik het idee dat ik weer terug bij af ben. Ik wil hem gewoon terug!!! Maar hij wil niet meer en dat doet zo'n pijn. En loslaten, hoe doe je dat dan? Kon ik het maar accepteren en hem loslaten, dat zou makkelijk zijn, maar ik weet niet hoe. Heeft iemand tips?
Stuurloos