Mijn vader heeft er wel iets van weg. Zijn vader was narcist.

Lieve meis
Het is zeker niet gemakkelijk om met zo'n persoon te leven, je gaat jezelf helemaal wegcijferen voor hem en waarvoor. Je hebt heel veel van hem gehouden en doet dat nu misschien nog. Het is goed dat je bepaalde zaken gaat inzien, zodat jij nu eindelijk eens voor jezelf gaat kiezen!

Dat je je eenzaam voelt en de toekomst niet ziet nu is heel normaal. Het zal tijd vragen om hier bovenop te geraken, maar het zal je zeker lukken. Je zal later nog zo dankbaar zijn voor jezelf dat je dit volgehouden hebt. Ga buiten, doe dingen, ook al is het totaal tegen je zin. Jezelf dwingen om je gedachten te verzetten is de beste remedie en je zal zien, na verloop van tijd gaat het stukken beter, day by day! Liefs en veel sterkte!

Lieve meis, ik denk dat het lastigste is, wat te doen met deze ontdekking, deze informatie?

Als je een relatie hebt met iemand die bijvoorbeeld depressief wordt, dus als je die persoon ziet veranderen, zul je erover gaan lezen. De depressieve partner misschien ook. Misschien gaat hij ook in behandeling, pillen gebruiken, proberen ermee om te gaan. Maar zelf na al die moeite, is het moeilijk met die persoon te leven- afhankelijk van hoe het zich uit, zelfs heel zwaar, onmogelijk. Wat ik bedoel te zeggen is, dat ondanks die kennis over het ziektebeeld het misschien niet mogelijk is samen te zijn: je houdt van die persoon, die persoon wordt ziek, je wil zijn fouten zien in het licht van de ziekte - maar het enige wat die kennis doet, is dat je het begrijpt...de situatie blijft hetzelfde (worst case scenario natuurlijk).

Maar terwijl je partner daarmee bezig is, kun je zelf niet verder, heb je zelf niemand om naar toe te gaan, ben je zelf verlaten, terwijl je nog in die relatie bent. Eenzamer gaat niet denk ik. En het probleem is, je wil niet weg, want je houdt van die persoon, door dik en dun, en wat kan hij er nou aan doen? Dus je blijft. Ongelukkig, alleen.

Ik schrijf dit omdat ik bang ben dat je een zelfde pad bewandelen gaat: een ziektebeeld voor je ex, is ook een excuus. Hij kan er niets aan doen, hij heeft NPS. Hij had altijd NPS, hij kon er nooit iets aan doen. Dat is zielig voor hem en iedereen om hem heen, en hij moet geholpen worden....en dan kan het misschien weer goed komen?

Maar jij bent niet meer met hem...hij heeft je beschadigd, je ging er bijna aan onderdoor, in die zin, dat je jezelf verloor. Je veranderde als mens, je veranderde als vrouw. Je verloor tijd, niet dat alles snel moet, maar je verloor tijd die je ook voor jezelf nodig had. En dat moet je nu inhalen, en je moet je wonden likken, beter worden weer, sterk, in je eigen kracht.

Ik ben bang dat als je je stort op het uitzoeken van de stoornis, je excuses zult vinden, begrip tonen...en misschien, als je dat met hem deelt, ziet hij dat je er weer voor hem bent..om verder te gaan waar hij eigenlijk nooit gestopt is...jou niet te respecteren, je liefde niet te waarderen, als een stoomwals door je gevoel klieven, constant op zoek naar bevestiging van anderen...dat is het, of het nu door die NPS komt of niet...

Ik weet wel dat je dat niet vroeg, je vroeg of iemand er ervaring mee had...maar dit dacht ik toen ik je tekst las.

Lees erover, alleen om het een plek te geven, misschien zelfs te begrijpen, maar laat het nooit verder komen dan begrip over wat jou is overkomen, niet naar hem toen, geen excuses verzinnen- als je te lang daarin blijft zitten, leef je niet je eigen leven.

En dat je hoopt dat hij op zijn neus valt? Geen zorgen, je kent het verhaal van Narcissus toch? Geen situatie op jaloers op te zijn.

En om bij de mythologie te blijven, zorg jij er nu maar voor dat je geen Echo wordt!

.

Wauw meis heb je al twee jaar liefdesverdriet?
Ik ben net van iemand af die ook heel raar gedrag vertoont. Ik vermoed borderline met narcisme. Alles wat je opnoemt van ego tot en met geen inlevingsvermogen en ontrouw klopte ook bij hem.
Mijn ex heeft nu een ander het is pril maar ik vrees echt voor haar. De huidige partner van je ex zal ook behoorlijk wat te stellen met hem hebben/krijgen, daar ben jij nu mooi vanaf. Soms denk ik zou zo iemand zich anders gedragen bij een dominantere vrouw? Ik vrees van niet.
Ook ik vind het moeilijk om alleen te zijn, waarschijnlijk bleef je daarom zo lang bij hem. Je valt in een gat, en weet niet waar je het zoeken moet. Sommige vrouwen gedogen het gedrag van een man... om maar niet alleen te hoeven zijn. Beter een foute vent dan geen vent. Dat is een zwaktebod.

Ook ik vind het moeilijk om hem los te laten... ben ik dus nog niet van plan. Maar ben wat blij dat hij een ander heeft! Zie dat als een zegen. Minder hoofdpijn voor jou.

Hou je taai.