Het is inmiddels al heel lang geleden dat ik hier nog iets gepost heb, en de meesten hier zullen mijn verhaal wel niet kennen. Toch kom ik zo nu en dan nog eens kijken op deze site omdat ik er in de tijd heel veel aan gehad heb.
Onlangs heb ik nog gereageerd op een blog van iemand die mij hier toen ook heel veel steun heeft gegeven, maar nu zit ik zelf weer met een enorme dip. Als je het al een dip kan noemen want voel me werkelijk rot!
Een kleine samenvatting: Mijn ex heeft mij anderhalf jaar geleden laten zitten, het gevoel was er niet meer en al de bekende uitleg, ze wou alleen verder met de kinderen. Eentje daarvan is mijn zoontje van 9 en daarom had ik toegegeven en ben zelf uit het huis gegaan om hen niet op straat te zetten want ze kon nergens heen. Al na een week kreeg ik van mijn zoontje te horen dat mama een nieuwe vriend had en dat die al bij hen was ingetrokken!! Je kunt je al inbeelden wat een slag dat dit in mijn gezicht is geweest. Ik heb dan ook serieus in de put gezeten en geweend als een klein kind, ja ook stoere binken kunnen wenen. Lang heeft het geduurd eer ik uit die put kon klauteren, met veel ups en downs. Mijn leven was verwoest, mijn gezin en mijn thuis kwijt. Mijn ouders hebben mij toen opgevangen en ik woon nog steeds bij hen in afwachting van een ander huisje zodat ik eindelijk mijn leven terug op de rails kan krijgen zoals zij dat al lang heeft gedaan zonder enig schuldgevoel.
Na lange tijd voelde ik mij toch steeds beter in mijn vel naarmate dat mogelijk is in zo’n situatie. Een vijftal weken terug kreeg ik van een vriend te horen dat haar vriendje haar inmiddels al had laten stikken, mijn zoontje mocht dit blijkbaar niet aan mij vertellen. Ik heb die dag met een brede smile op mijn gezicht gelopen maar toch niet zo hard gelachen als dat ik gedacht had dat ik zou doen, ik zat meer met de gedachte van was dat het nu waard om ons gezin voor kapot te maken! Toch voelde ik me zelf beter door dat nieuws wat toch wel begrijpelijk is denk ik.
Begin deze week zag ik dan plots foto’s van een vriendin op facebook verschijnen waar mijn ex op stond, en jawel hoor, ze heeft al een ander vriendje!!! De bevestiging kwam dan ook weer van mijn zoontje die natuurlijk weer niets mocht zeggen, hij is niet zo goed in geheimen bewaren, en voelde zich slecht dat hij het toch had verteld. Ik heb hem getroost en gezegd dat hij het zich niet moet aantrekken en dat ik het toch al wist, en toen vertelde hij mij nog dat ze volgend jaar gingen verhuizen want die nieuwe vriend van mama had een eigen huis!!! Hoe is het in godsnaam mogelijk om na twee weken of zo al zo’n beslissingen te nemen!!!! Mijn zoontje begon al meteen te huilen omdat hij wist dat hij dan ook naar een andere school moest en zijn vriendjes niet meer zou zien. Wat een achterlijk en egoïstisch wijf (sorry voor de uitdrukking) is dat toch geworden. Het huis dat ik met zoveel pijn heb verlaten om goed te doen voor haar en mijn zoon geeft zij nu zomaar op zonder na te denken over de toekomst. Wat als hij haar ook moe is na een paar jaar?! Dan staat ze met de kinderen op straat want ergens anders kan ze niet terecht! Ik heb dat daar allemaal opgegeven zodat die puber daar haar vriendjes kon “ontvangen”, en woon zelf bij wijze van spreken al anderhalf jaar op een kamertje van vier op vijf.
Ik ben zo woedend en tegelijk ook weer enorm verdrietig dat ik met mezelf geen blijf meer weet, daarom dat ik het hier weer maar eens van me af wil schrijven.
Houd het dan echt nooit op?! Kom ik dan echt nooit over al die ellende heen?! Mag ik me echt niet een beetje gelukkig voelen?!
Sorry dat het weer zo’n lang verhaal is, respect en dank voor diegenen die het toch hebben gelezen. Ik kan hier best wel wat hulp en begrip gebruiken want zie het even weer niet meer zitten.