Hoi allemaal!

Ron, ik vind het heel sterk van je dat jij dat kan. Luid applaus!!! Het hebt er waarschijnlijk ook de tijd voor nodig gehad. (Hoe lang is jou realatie over?). En ik denk dat jij degene bent die kan bevestigen dat contact geen deugd doet als je echt los wil komen van het gevoel.

Uiteindelijk maakt iedereenb die keuze voor zichzelf. De ene heeft niet steeds baat met wat de andere doet. De ene dag staa je ook sterker dan de andere. Veel hangt af van je gevoel, emoties, verdriet en je karakter.

Het is nu 4 dagen geleden dat ik hem (de ex) zag met zijn vriendin. En het is nog geen ogenblik uit mijn gedachten geweest. En toch ben ik trots dat ik niet naar hem toe ben geweest. Ik begin meer het gevoel te hebben dat ik hem nog maar weinig te vertellen heb. Hij zijn leven... ik word ook wel weer gelukkig.

Soms wil je zo graag van het gevoel verlost zijn en wil je te grote stappen nemen. Vandaag heb ik me tevreden proberen te stellen met een klein stapje... geen contact... ookal had ik ergens gehoopt op een smsje omdat ik niet ben komen opdagen. Hij zit er blijkbaar niet mee... goed... dan wil ik ook verder. Voorlopig van dag tot dag leven...

Binnen een maand is er een feestje waar we beiden moeten zijn. Ik bereid me nu reeds voor op een stap achteruit als ik hem daar in volle ornaat met zijn nieuwe aanwinst zal zien... maar ik laat me niet kennen en zal zorgen dat ik straal op die dag. Dat contact leidt weer tot een overwinning moet ik dan maar denken. Wat vinden jullie hiervan?

Denk eens even aan hoe je hebt leren lopen... met vallen en opstaan... pasje voor pasje...
En nu... is er iemand die zich nog afvraagt hoe het mogelijk is dat je elke dag duizenden stappen zet...

Take care! Liefs, Z.