Ik heb een voorbeeldige relatie met een leuke dame, nu nog steeds, maar we zitten in een soort van crisis. Mijn traumatische ervaringen met mijn ex-vrouw jaren geleden komen weer naar boven. Ik heb het vandaag met haar uitvoerig gesproken, waarom ze steeds afstandelijker is geworden. Ligt het aan mij, heeft ze een ander? Ze heeft uiteindelijk verteld dat ze inderdaad afstandelijker is geworden, maar dat helemaal niet wil, ze wil mij niet kwijtraken, en nee, ze heeft geen ander, dat heeft ze mij nadrukkelijk verteld. En dat ze er ook voor onze relatie wil knokken. Dat was wel een gedeeltelijke opluchting, maar de onzekerheid is gebleven. Ik zei dat bij mij alle alarmbellen zijn gaan rinkelen, afstandelijker, nauwelijks sex, aanrakingen en knuffelen is zelfs teveel. Kan ik het gooien op de overgang en/of midlifecrisis? Ze heeft beginnende klachten van een overgang, en heeft uiteindelijk opgebiecht dat ze geen gevoelens van verliefdheid voor me meer heeft en daar erg mee zit. Ze heeft het net met haar vriendin over gehad, nu dus ook met mij. Het is nogal pril, na een relatie van 3 jaar neemt ze ongeveer 2 maanden geleden steeds meer afstand. Ik kon gisternacht niet slapen, maximaal 2 uurtjes, destijds voor de relatie als sterke single had ik niet verwacht dit nog een keer zoiets weer mee te maken. Een relatie, veel verliefdheid in het begin, daarna steeds meer naar houden van, terwijl de passie nooit is weggegaan, dat is pas 2 maanden geleden gebeurd. Moet ik weer knokken, geduld hebben, afwachten en weer met lege handen eindigen? Mijn eerdere ervaring met mijn ex in de midlife was weliswaar heftiger omdat ze was vreemdgegaan, maar ik heb het gevoel dat ik niet weer door een hel wil. Is ze het waard? Ja, dat wel, het was zo mooi, ik dacht dat we samen oud konden worden. Maar geduld hebben en misschien zelfs jarenlang wachten tot ze haar leven heeft herzien en dan maar hopen dat ik in haar plaatje pas? Ik twijfel enorm of ik dat wel wil. De onzekerheid is enorm, de angst om hetzelfde te ondergaan is groot, dat heb ik haar ook verteld, maar dat ik voorlopig er 100% voor ons wil gaan.
Zijn er meer mensen die ervaring hebben met een vrouw rond de midlifecrisis/overgang? Ik vind trouwens dat ze het gevoel kwijtgeraakt is na 3 jaar wel erg kort. Bovendien heeft ze eerder nooit zo'n lange en gezonde relatie gehad. Laten we wel wezen, we hebben samen in die 3 jaar veel leuke dingen gedaan, veel passie gehad, ik zou haar voor geen goud willen missen en die 3 jaar zomaar weggooien. Is er nog kans dat ze haar gevoelens terug kan krijgen?
Zelf heb ik de midlife periode al min of meer achter de rug, daarom gun ik uiteraard haar de volledige vrijheid om zichzelf te hervinden. Vandaar het dubbele gevoel.

Een momenteel erg verdrietige Mr Bean