Het is weer 5 jaar geleden, de scheiding. Vele issues zijn inmiddels verwaterd, bindingsangst, heimwee naar vroeger heb ik nauwelijks meer. Inmiddels wel een korte relatie gehad, maar één ding verandert niet, het gemis van mijn kids, die ik ik eens in de zoveel tijd zie, de welbekende omgangsregeling.
Mijn gevoelens van papa zijn is een stuk minder, voel me nu veel meer de vrije single, vooral omdat mijn kids inmiddels wat ouder zijn. Maar toch, het gemis, dat blijft, ze blijven tenslotte mijn kinderen.
Verder is mijn leventje gewoon goed hoor, veel uitgaan, sporten, nieuwe dingen doen, veel nieuwe vrienden erbij, niets mis mee. Daarnaast gewoon geen problemen met mijn ex qua omgangsregeling, wat dat betreft heb ik niets te klagen.

Bij het horen van het volgend liedje moest ik toch nog even wat traantjes wegpinken, het gemis, de pijn, die kwam weer naar boven:

Greetz!

Mr Bean