de mensen zijn allemaal vrolijk,praten over bbqen vakanties en dergelijke,ik doe zo mijn best om ook vrolijk te zijn maar vanmiddag een uurtje of 3 voelde ik het inmiddelse zeer bekende gevoel weer aankomen!
Ik voel me zo zielsalleen,dit zal de zwaarste zomer van mijn leven worden,vrouwtje na 14jaar weg,vreemdgeweest,hoop financiele stress met huis,gezamelijke vrienden die niet kunnen en willen kiezen.Echt ik doe mijn best om op te krabbelen maar soms ben ik zo giga naar de klote en vraag me echt af of het ooit nog goedkomt...
Alleen de gedachte dat ik mischien de rest van mijn leven alleen en zonder haar zal moeten slijten maakt me gek,het blijft maar in mijn hoofd spoken 24uur per dag,ziek word ik er van!waarom kan ik het niet van me af zetten??
Mischien heb ik wel te veel van haar gehouden en altijd maar aangenomen dat we samen oud zouden worden,alles waar ik voor gewerkt en in gelooft heb is weggevallen,ik zal weer helemaal opnieuw moeten beginnen,met een gebroken hart en een gekrenkte trots.....
Sorry dat ik niks vrolijkers te melden heb maar hier kan ik tenminste mijn hart luchten!Ik hoop dat jullie allemaal wel een goede dag gehad hebben!!

Leven is wat er met je gebeurt terwijl je bezig bent met het maken van andere plannen(john lennon)