Hoi Looneytuna, thanks voor je objectieve reactie. Ik ben gewoon rustig gebleven tegenover haar, na mijn nee, geprobeerd het uit te leggen. En dat gesprek met de schoonmoeder, dat was een beetje fout, ook al hield ik me in, haar zwart te maken, is niet eerlijk voor de kids. Dat razende, dat laat ik alleen hier blijken, tegenover de kids, haar en familie uit ik niet zo, het was wel verleidelijk, daar heb ik namelijk niet om gevraagd, dat ze achter me gingen staan. Dat hebben ze zelf gedaan, ik wil dit namelijk helemaal niet. Ook al gaf het een lekker gevoel, mijn egootje uitlaten, maar uiteindelijk wil ik ook door een deur kunnen met haar, maar ze wil gewoon niet met me praten, ik bleef rustig, zij tieren, huilen en schelden. Ik probeerde het uit te leggen, maar ze wil het gewoon niet horen. Na een tijdje zal ze wel wat bedaren, ik wil alleen zakelijk alles goed regelen, de scheiding, alles, maar het feit dat ze zo heftig heeft gereageerd op iets wat voor mij logisch is, haar verdriet, heeft me wel pijn gedaan. Ik wil haar niet zo overstuur maken, maar ik moest mijn grenzen aangeven. De situatie nu, dat haar familie niet achter haar staat, dat wil ik niet, echt niet. Ik wil dat ze lekker gelukkig blijft, met die ander, en mij met rust laat, de scheiding gewoon afhandelt, op een nette manier. Maar telkens raakt ze overstuur als ze haar zin niet krijgt. Ik moet al van alles voor haar betalen, haar rekeningen, alles, en zij maar vragen waar het geld is gebleven. Dat doe ik zonder morren, we zijn tenslotte nog niet echt gescheiden. Maar vakantie toelage, dat gaat mij te ver. Ben nu al wat aan het bedaren, en gesprekken met haar familie is fout, ook al probeer ik zo objectief mogelijk te blijven, dat lukt natuurlijk niet altijd. Dat zal ik ook beperken, hoe lekker en verleidelijk dat ook is, heel erg bedankt voor je terechte opmerkingen, en adviezen. Ik waardeer het, want zo wordt het alleen maar erger, en dit gaat ten koste van de kids, ik weet wat me te doen staat. Ook al is het moeilijk, zij heeft al mijn grenzen overschreden, ik liet dat toe, en zij is erg moeilijk, ik wil alleen alles eerlijk verdelen, alles zo fair mogelijk. En ben ook bereid stappen terug te doen, als ze maar met rust laat. En dat koken, dat komt doordat ze al mij zo respectloos kan behandelen, als ze haar zin niet krijgt, ik heb haar nooit respectloos behandeld, wil haar alleen mijn grenzen vertellen, wat ze niet wilde horen. Het meest heeft mij geraakt dat ze de kids niet meer op nr. 1 heeft staan, de jongste huilt elke avond, de kids, is de enige wat mij nog raakt, hartverscheurend, dat maakt mij nog boos ja, op haar. Maar als ze volledige voogdij wil is dat alleen maar een goed teken. Zolang de kids de moeder beetje bij beetje terugkrijgen vind ik alles best. Ik moet namelijk elke dag dealen met de pijn van de kinderen, en nu heb ik het erger gemaakt voor ze. Omdat zij haar vakantie toelage niet krijgt wil ze oorlog met me, ik ben hier echt teleurgesteld in, is alleen maar geld, waarom ben ik haar vijand opeens, nadat ik van alles voor haar heb gedaan, mezelf weggecijferd, haar geaccepteerd, haar geluk toegewenst met die ander. Ik wil alleen maar dat ze ook gelukkig wordt, zonder aan me te trekken, that's all. Ik wil rust, ik wil verder met mijn leven. En af en toe mijn egootje uitlaten, dat zal ik voortaan maar hier doen hè

En mijn aandeel in het verslechterde huwelijk heb ik al eerder aangegeven, dat ik onze relatie verwaarloosde, door werkdruk etc., en te laat dat door had. Zelfde als de ex van Layla, zie haar blog. Uiteraard heb ik zelf in onze huwelijk ook fouten gemaakt, dat heb ik ook altijd toegegeven, maar dat is nu niet waar het om draait. Het gaat erom dat zij al heeft gekozen, en dat we nu samen goed voor de kids moeten zorgen, niet dat zij altijd lang leve de lol heeft, zonder naar de kinderen om te kijken. En dat we samen als volwassenen alles kunnen bespreken, zonder teveel verwachtingen van elkaar, want we zijn in principe geen man en vrouw meer. Zij is namelijk nog steeds gewend dat ik voor haar door het vuur ga, maar dat kan ik niet meer, dat hoef ik toch ook niet meer? Wil alleen haar vakantie toelage niet meer betalen, en wil zo snel mogelijk scheiden, en dat de kids zo snel mogelijk weer een thuis hebben, bij haar of bij mij, of beide. That's all.

Mr Bean

Hey ultiemleven, net als ptm zitten wij een beetje in hetzelfde schuitje. Het begin van de oorlog, ik hoop het van niet, in een oorlog zijn alleen slachtoffers, aan beide kanten. Maar ik zal me ook niet meer over me heen laten gaan. Ben nu alleen maar blij dat zij meer om de kids bekommert, ook al is de reden wat twijfelachtig, maar moet haar altijd het voordeel van de twijfel geven. Hoe ik me ook gedraag, correct en eerlijk, daar heeft ze geen boodschap aan, het gaat erom dat ze haar zin wil krijgen, anders ben ik de vijand, de boosdoener. Dan maar de boosdoener, en als ze me probeert te kwetsen via de kinderen, door volledige voogdij, ook goed. Al zijn haar redenen om voor de kids te zorgen misschien niet helemaal zuiver, als de kids bij haar zijn dan wordt de band vanzelf beter. En uiteindelijk, als ze van die roze wolk afdondert, dan heeft ze tenminste niet het gevoel dat ze haar kinderen totaal in de steek heeft gelaten. Ze draait later wel bij, ze kan niet eeuwig boos op me blijven. Daarnaast, zolang ik de kids af en toe mag zien, dan ben ik blij, hopelijk gaat ze geen straatverbod ofzo voor mij regelen Maar vandaag deed ze weer een beetje normaal tegen me. Alleen, heb met ptm afgesproken voor een biertje pakken, terrasje. Kreeg ik opeens sms'jes waar ik naartoe ben gegaan. Daarna wil ze dat ik mee terugrij, zat in de buurt bij haar nieuwe vlam. Maar ik bedankte daarvoor, zei dat ik zelf wel met de trein terugga. Ze wou persé dat ik op tijd thuis zou zijn, omdat ze de kids niet alleen thuis wou laten. Maar wat blijkt, ze kwam eventjes thuis om de spullen op te halen, omdat alle kids bij haar gaan logeren! Waarom moest ik dan op tijd thuis zijn? Als ik aandacht van haar wil, sms'jes, dan zal ik voortaan maar zeggen dat ik heb afgesproken, zal voortaan zelfs zeggen dat het een vrouw is, gemeen hè
Maar ik wil niet negatief zijn, voordat ik de duveltjes weer op mijn dak krijg Eh, ze was gewoon bezorgd, erg lief, bang dat ik misschien de laatste trein niet zou halen, is ze eindelijk een keer bezorgd, is het ook weer niet goed. Ik zal haar voortaan bedanken voor haar bezorgdheid, en dat ze een ticket heeft verdiend

Thanks ultiemleven, voor je steun en begrip, vraag me af of jouw ex ook zo aan je blijft trekken, nog steeds.

Mr Bean