Ik heb een ding dat als een rode draad door mijn liefdesleven heenloopt...ik val voor mannen die zorg nodig hebben.
Eigenlijk, als ik terug kijk op mijn relaties zie ik maar twee uitzonderingen. Overigens waren die twee uitzonderingen mijn meest langdurige en gezonde relaties en weet ik door die relaties dat ook ik een goede evenwichtige partner kan zijn.
Maar alle andere relaties hadden een aantal dingen gemeen:
1) ik cijferde compleet mezelf weg
2) de mannen waren zwaar verwond (geestelijk dan)
Ik heb het zelfs ooit gepresteerd om een relatie aan te gaan met een man na een dramatisch auto-ongeluk waarbij zijn moeder omkwam (hij had gereden en het op een haar na overleefd). Voor het ongeluk vond ik hem 'wel interessant'. Na het ongeluk ben ik nota bene naar het ziekenhuis gesneld om me als reddende engel op te werpen en een relatie in te springen met een man die intens diep in een rouwproces verkeerde.
Mijn huidige ex kan ik moeiteloos in hetzelfde vakje stoppen, al herken ik wat meer van de problematieken van deze man omdat ik ze deel. Helaas kunnen twee mensen met dezelfde issues ze niet van de ander oplossen.

Ik begin me echter af te vragen waarom ik op zulke moeilijke mannen val.

Ze brengen moedergevoelens bij me naar boven, ik krijg de neiging om te willen beschermen, zorgen voor, alles goed willen maken.

Is het een vervangende moederliefde door het niet hebben van kinderen?
Heeft het te maken met een verstoord zelfbeeld en het moeten zorgen voor een ander om me goed te voelen over mezelf? Bestaansrecht door onmisbaar te zijn voor een ander? Een leegte op te vullen?
Is het vrouwen eigen?
Is hier aan te werken of komt er een leeftijd waarop je gewoon maar moet accepteren wat de aard van het beestje is?
Hoe voorkom ik eindeloze herhaling?

Ik verlang wel naar een partner, ik ben niet gemaakt voor een leven alleen, ben geen einzelgänger.
Diep in mijn hart wil ik gewoon weer een niet-complexe lieverd die net zo veel voor mij zorgzaamheid voor mij heeft als ik voor hem. Net als een jaar of 7 geleden. Toen ik die lieverd tegenkwam was ik in een fase van mijn leven waarin ik me goed en krachtig voelde. Ik was helemaal niet op zoek naar een relatie. Ik had zelfs net een relatie beëindigd omdat deze me te zeer benauwde ( met ook weer een complexe verwarde man).
En toen kwam ik dus wel een krachtig persoon tegen.
Misschien sta ik nu weer kwetsbaarder en zelf verwond in het leven en trek ik dus ook soortgelijke partners aan. Het is allemaal spiegelen, niet? Je hebt lief wat je kunt herkennen en herkent enkel hetgeen in de ander wat je ook een onderdeel van jezelf is.

Ik breek mijn hoofd wederom met verwarrende existentiële vragen....