Hallo lieve ldvd' ers.

First of all: Happy new year !

Zoals de meeste van jullie weten ben ik lekker een weekje op vakantie geweest, en het feit dat ik deze blog "mixed feelings" kan noemen is naar mijn mening dan ook een positieve ontwikkeling. Het is namelijk niet meer alleen maar "bad feelings".

Goed, even bij het begin beginnen. Vakantie was ontzettend lekker, ik heb er enorm van genoten. De fysieke afstand hielp me echt in het verwerkingsproces, het was heerlijk om even helemaal geen stress te hebben, niet van werk niet van de liefde.

Na een paar dagen heb ik me laten verleiden tot het sturen van een aantal berichtjes, niets boeiends, ook niets waar ik vrolijk van werd.

De eerste dag al ontmoette ik daar een leuke lokale vent. Hij sprak ook een aardig woordje Nederlands dus we raakte aan de praat, bleek dat hij de helft van het jaar in Scheveningen woont en in Rotterdam heeft gestudeerd. Goed, echt een hele leuke jongen, ontzettend vriendelijk en een mega groot gevoel voor humor. Vanaf toen hebben we eigenlijk alles samen gedaan, tuurlijk mijn familie ook gewoon mee, samen met een vriend heeft hij ons het land laten zien. ' s avonds gingen we gewoon lekker een drankje drinken en uit. Eigenlijk begon ik steeds meer te merken hoe leuk ik het vond om bij hem te zijn, hij is gewoon puur en een-en-al positiviteit, daarnaast kon hij ontzettend makkelijk met iedereen praten. Gewoon een prettige jongen. Eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, begon ik hem best wel een beetje leuk te vinden, en ja we hebben na een aantal dagen zelfs gezoend. Hij vind mij heel erg leuk (en laat dat duidelijk merken), hij weet aan de andere kant wel dat mijn relatie net over is en dat ik daar bij lange na nog niet overheen ben. Ik heb ook heel eerlijk tegen hem gezegd dat hij precies is waar ik behoefte aan had, gewoon een jongen die alles aan mij leuk vond.

Nu ben ik terug in Nederland, en ineens speelt er van alles op. Aan de ene kant denk ik, jezus wat heb ik het gemist dat een jongen zoo enorm lief en complimenteus is. Mijn ex zij vaak genoeg: Nee dat trek je niet aan, daarin ben je lelijk. Of jezus wat zie jij eruit. Natuurlijk is dat niet leuk om te horen, maar voor mijn gevoel kon ik daarmee omgaan en maakt het niet uit. De realiteit is: WAKE UP, natuurlijk maakt het uit. Ik werd altijd onzeker van mijn vriend, maar heb dat nooit als iets ergs gezien, ik wilde altijd keihard werken zodat hij me leuk zou vinden. Dat leek me normaal... Nu zie ik dat (ookal was het een holiday-fling), het wel mogelijk is dat een jongen je op handen draagt, je verteld dat je mooi bent etc. Maar ergens wil ik de realiteit niet onder ogen zien, ik wil niet zien dat mijn relatie misschien helemaal niet zo goed was. Ik heb zoiets van: Ik was toch best gelukkig?

Mijn ex heeft me sinds gister meerdere berichten gestuurd of we kunnen afspreken, als in: Bootycall. Ben er niet op in gegaan, ben ziek en heb er weinig behoefte aan. Maar eigenlijk wil ik terug grijpen naar hoe ik me voelde, want k hou wel echt van hem. God lastig.

Om het nou nog wat lastiger te maken: mijn holiday lover komt 10 januari terug naar Nederland, en zou ontzettend graag met me afspreken. Ergens wil ik dat ook heel graag, maar... (en wat ik nu ga zeggen vind ik echt HEEL erg) ergens maak ik me zorgen, niet om mijn eigen gevoel, maar om de reacties van vrienden, colega's en familie (eigenlijk zelfs voor de reacties van mensen op straat). Begrijp me niet verkeerd: mijn familie vind hem ontzettend aardig en leuk. Alleen... hij is een roetzwarte Afrikaan, echt veel donkerder dan dat vind je ze niet, daarnaast heeft hij ontzettend lange rasta haren. Jullie kennen mij niet maar ik ben iemand die altijd in jurkjes en op hakken loopt, helaas geef ik ook best veel om het uiterlijk vertoon... Altijd nette gelakte nagels, perfect haar, mooie panty's... Kortom, hij en ik naast elkaar, dat ziet er echt vreemd uit. Terwijl ik dit schrijf schaam ik me er eigenlijk voor. Tuurlijk ik weet dat ik alleen moet denken over wat voor een gevoel HIJ mij geeft, maar door dit hele "idee in mijn hoofd" ben ik ook bang dat ik er niet echt van kan genieten mochten we afspreken...

Gosh... Sorry voor dit lange verhaal..Moest het even kwijt...