Je schrijft dat je het pas achter je kan laten op het moment dat hij ervaart hoe is het om zo gedumpt te worden. Dus hoe jij je voelt, hoe jij in het leven staat is afhankelijk van hem. Hij is verliefd op een ander geworden, in 1 van je eerste blogs schreef je dat jullie vaak ruzie hadden dus was het nooit een harmonieuze relatie. Hij heeft die nu wel gevonden en dat is natuurlijk keihard voor jou, maar jij laat hem nog steeds jouw leven bepalen. En je wilt wraak, want dan kun jij je pas beter voelen.

Wat een zware last voor jou om mee te dragen, en wat zonde van je leven. Kom op meid, ga boeken lezen, in therapie, doe er alles aan om sterker uit deze periode te komen. Als jij zo bitter en zo boos op hem blijft dan duurt het nog een hele poos voor je weer kunt gaan leven in plaats van overleven. Hij was niet jouw ware, die wacht nog ergens op je maar die zal jou alleen maar kunnen vinden als je uit dit negatieve spiraal komt. Laat je ex niet meer zo dichtbij komen, laat hem gelukkig zijn en ga eraan werken, kei en keihard werken om zelf ook weer gelukkig te worden want dat verdien je!

Wat een verdriet weer voor jou, ik las het en kan me voorstellen hoeveel pijn zijn onverschilligheid je moet doen, hij geeft ook hiermee heel duidelijk het signaal dat het over is, dat er geen hoop is.
Ook ik stond weer op het punt hem een brief te sturen, met vragen, verwijten en het waarom.
Ik had hem al geschreven, maar weer verscheurt, want ik weet na 6 brieven dat ik nooit antwoord zal krijgen, nooit. Dus geen valse hoop meer.
Na 1 jaar is de pijn nog heel erg bij mij, ik mis hem, mijn man, mijn kerel, en dat doet pijn.
Wat mij wel helpt is bezig zijn met andere dingen, niet in de buurt komen van zijn huis, geen contact, op geen enkel wijze. Sterkte.

Ik wilde toch nog even reageren op je brief van gisteren, misschien kan het je wat verder helpen, je zit in een vreselijke dip, dit is zo moeilijk, mijn relatie met (hij was echt de man van mijn dromen) is sinds 13 maanden voorbij, na ongeveer 7 mnd. dacht ik dat de ergste pijn voorbij zou zijn, niet dus, soms gaat het enkele dagen/zelfs weken goed, dan is er weer dat gemis, verdriet, wanhoop, woede en alles daartussenin, dan wil ik weer een brief schrijven, maar ik besef dat het geen enkele zin heeft.
Ook het feit dat het tussen ons nooit behoorlijk is afgerond (ik ben keihard gedumpt per tel. heb daarna nooit meer een gesprek of verklaring kunnen krijgen)
Ik heb zoveel nagedacht over het hoe en waarom, maar ik zette deze man waarschijnlijk teveel op een voetstuk, zag niet zijn lafheid en zwakheid, ook was hij altijd met zichzelf bezig en wilde zich niet teveel binden.
Soms kan het helpen als je naar dat soort dingen bij je ex. kijkt en je ook eerlijk af gaat vragen of je hem nog wel terug zou willen, bij mij is het antwoord nee, maar ik heb me teveel aan hem vastgeklampt, JUIST doordat hij me dumpte (ook na 6 jaar)
Verder heb ik (op aanraden van anderen) gekeken naar websites die gaan over mensen met een narcistische persoonlijkheid, dat heeft mij ook de ogen geopend, vaak is het zo dat als mensen een ander op zo'n harde manier dumpen, er iets mis is met ze (ik wil hiermee niemand in een hokje plaaatsen, maar voor mijn ex. gold dit wel)
Verder ontwijk ik echt alles waar ik hem mogelijk tegen zou komen, rijdt andere routes, ga naar andere winkels enz. in het begin voelt dit wat verkrampt aan, maar het werkt voor mij beter dan het gevoel dat ik hem ineens tegen zou komen. Ik weet niets meer van zijn leven, ook niet of hij al een nw. vriendin heeft (zal wel, hij ziet er goed uit en trekt vrouwen aan als een magneet)
Ook lees ik veel boeken, van alles eigenlijk, vaak kom je daar passages en verhalen in tegen die je troost geven, net als de omgang met andere mensen, ik ben diverse dingen erbij gaan doen, sport ook veel.
Het is vaak niet 1 ding dat je verder helpt, maar een heleboel dingen, wat niet wegneemt dat ik ook nog regelmatig behoorlijk onderuit ga (pas nog) en me dan vreselijk depressief en verdrietig voel, duurt soms wel 2 dagen, maar dan is het weer even weg.
Heus, je komt er wel, het gaat je lukken en wees trots op jezelf, zorg voor jezelf. Sterkte hoor, Paula