Wat ik wel eens pijnlijk vind is dat als ik mensen vertel dat het 'uit' is, ze zeggen dat het jammer is dat het niet gewerkt heeft, dat het niet gelukt is, dat er weer een mislukte relatie bij het rijtje gevoegd kan worden.
Maar een relatie die afloopt, is alleen mislukt als het 'doel' niet gehaald werd.
Als het doel was altijd samen te zijn, of samen te wonen, od samen kinderen te krijgen of op te voeden: als dat het doel was, ja, dan is die relatie mislukt.
Maar als een realtie gewoon de realtie was...sommige zijn kort, sommige zijn lang. Lang lang geleden had ik een vriendinnetje voor 3 weken, die veel meer impact heeft gehad dan een ander van 2 jaar.
Sommige relatie zijn kort, andere lang.
Misschien een troost: "oh, het is uit. Dus deze relatie duurde een jaar."
En als je er uiteindelijk allebei hetzelfde over denkt, dan kun je heerlijk terugkijken, thee drinken samen en praten over een heleboel koeien en kalveren.
Amen!
Amen!
@ Kuil
Precies wat ik net dacht: Is liefde alleen 'echt' als je levenslang bij elkaar blijft? Wie zegt dat dat moet? Getuigt het niet veel meer van liefde als je kunt waarderen wat je gehad hebt, en beide verder kunt gaan met het vervullen van je leven? Dat je kunt genieten van jullie gezamenlijke verleden?