Heb maandag met hem gesproken op msn. Hartstikke leuk allemaal. Weer lang gekletst. hij was nog op zijn werk en zou woensdag naar huis komen. We hadden het over oud en nieuw. Hij vroeg wat ik ging doen en of ik naar mn ouders moest. Dit is het niet het geval en hij ook niet. Ik zei dat ik naar een feest ga hier in de buurt. Daar had hij ook wel zin in. Ik zei het begint om 00.00. Hij vroeg gelijk mag ik dan niet eerder komen? Mn hart maakte een sprongetje. Zou hij oud en nieuw willen vieren met mij? Hij vroeg waar moet ik slapen dan? Ik zeg in de auto. Verbaasd dat ie was, maar ik kon het niet lang volhouden. Natuurlijk wil ik dat ie bij mij slaapt!! Ook zei hij dat hij helemaal gek werd als hij eraan dacht hoe wij met elkaar sliepen. Dat het zo lekker was blablabla. Hij wilde vandaag (donderdag) misschien wel langskomen. Ik vroeg of hij een sexrelatie ofzo zocht. Hij zegt ik zoek helemaal niks ik leef gewoon mn leven geen relatie in ieder geval en als jij het sexrelatie wil noemen ok. Dus ik gisteravond een smsje sturen of hij vandaag nog zou komen. En wat denk je? Geen reactie terug gehad! Ik had al bedacht (stom ik weet het) misschien als er geen druk van een relatie achterzit en hij gewoon kan gaan wanneer hij wil enzo hij dan dat benauwde gevoel kwijt zou gaan raken. Maar nu dus niks meer gehoord. Het lijkt wel als hij een paar weken van huis is hij overal voor in is en zodra hij weer thuis hij zich op de ene of andere manier weer verstikt voelt. Hoe ik dat verstikken bedoel staat in 1 van mijn vorige blogs. Ik snap hem wel, maar eigenlijk begrijp ik het ook weer niet. Het maatjesgevoel is sterk. We kunnen alles tegen elkaar zeggen. Veroordelen elkaar niet om de dingen die we doen en in het verleden gedaan hebbe. Alles is heel open en eerlijk. Kunnen uren met elkaar kletsen en de sex is ook goed. Waarom wil hij dan niet bij me zijn? Alleen omdat hij bang is dat hij zijn aandacht niet kan verdelen tussen hem en zijn zoontje?? Schiet mij maar lek. Ben wel verdrietig nu. Moet het loslaten en verdergaan en kijken hoe het over een paar maanden is als hij hier woont en zijn zoontje naar school gaat. Hopen is niet goed voor je, maar het gezegde hoop doet leven klopt zoooooo goed!