Hier ben ik dan... ik probeer om te typen maar het lukt me bijna niet. Bang om hier te typen en te weten dat het over is. Ik was gelukkig met hem. Toch? nee niet echt. toch voelt het vreselijk om weer alleen te zijn. Het is eenzaam alleen. Alleen in mijn huisje. nu ben je weg. was je maar hier. maar misschien meer om de eenzaamheid aan te kunnen. na 2 1/5 jaar... ik mis je. maar mis ik jou? ja ik denk het wel. je grapjes die nergens op sloegen. je vieze kleren na je werk. je zorgzaamheid. je liefde. je voorwaardelijkheid boven alles. en daarom liep ik over je heen. en dit is mijn straf. ik heb je gesmst. gisteren wel 6x. en ik weet dat ik dat niet moet doen. maar ik wil je zo graag spreken. nu 2 weken uit. het moet slijten. maar ik wil het niet. ik mis je en blijf je missen... of is het slechts de eenzaamheid. ik denk het niet. ik wil duidelijkheid of je me echt verlaat. maar je smst niet terug. is dat jouw manier van duidelijkheid geven. misschien wel, misschien niet.
ik mis je...en blijf je missen... of toch??
@Merel
De eerste periode is het ergste...
Het ongeloof de pijn en de vreselijke leegte die achter is gebleven als iemand vertrokken is.
Maar je hebt in ieder geval al een goed inzicht wat je verder zal helpen en dat is dat je jezelf al heel erg duidelijk afvraagt of je hem mist of iemand die de eenzaamheid kon verdrijven.
Soms zitten we in relaties waarvan we weteen dat ze niet helemaal goed zijn voor ons, maar het alternatief is nog erger voor ons gevoel.
In ieder geval sterkte, neem de dag zoals hij is, uur bij uur, en probeer wat afleiding te vinden.
Je zal merken dat als je bv flink gaat sporten als je je erg verdrietig voelt, dat het gevoel een stuk minder naar is.
Dat is een truukje van het lichaam, je kan je namelijk niet en erg verdrietig voelen en hard sporten...
Groetjes, JoyAndPain