Ik lees mijn blogs terug. Het is bizar om te lezen en ik kan me nog inleven in het gevoel van toen. Mijn laatste blog....De wond die nooit zou helen...laat zien hoe alleen ik me voelde maar ook hoe sterk ik me voelde om toch door te gaan met mijn eigen leven.

En nu is het december. En ik heb sinds 3 weken mijn eigen kerst cadeaurtje gekregen.. Mijn ex is mijn ex niet meer.. we zijn weer samen.
Ik wissel nog tussen geluk en ongeloof. En kan het soms niet bevatten toch weer mijn liefde bij me te hebben.
De rust in mezelf is er weer. Mijn basis en een toekomst met hem.

En alweer bijna 3 maanden geleden dat ik je zag, na ruim 2 heftige, mooie en waardevolle jaren... Na 3 maanden voel ik me anders, alleen maar ook beter. Ik ben beter af zonder jou, dat weet ik, en jij zonder mij.
Maar je hebt een diepe wond achtergelaten lief...en die wond zal nooit helen en zal nog vaak zeuren.

Zo daar ben je weer, in volle glorie in mijn hoofd aanwezig om me weer verdrietig te voelen. Vorig weekend ging het oke, nu ben je er weer volop en het enige wat ik wil doen is jouw smsen om vervolgens iets terug te krijgen wat mij alleen maar verdrietiger maakt... niet doen dus, maar oh wat mis ik je opeens en wat zou ik graag een knuffeltje van je willen...
Ik mis het zo om de dagen even door te spreken. om even je stem te horen over de telefoon en te horen dat je zo bij me bent en dan samen op de bank tegen elkaar aan liggen en elkaar vertellen dat we van elkaar houden.

Ik heb een goed weekend gehad, je was niet eens heel de tijd in mijn hoofd aanwezig, sterker nog, ik merkte dat ik 's ochtends weer kon genieten van het wakker worden en wat te eten. Ik kon weer even lekker in mijn bed liggen zonder steeds naast me te kijken of jij daar lag. Ik heb me dit weekend lekker gevoeld in Mijn huis.

Ik mis je liefste, ik mis je mooie ogen die naar me keken en die me zo raakten. Ik mis je glimlach en onze eigen taal en woordjes. Ik mis je knuffels en je kus. Ik mis je luiheid en ook je besluiteloosheid.

Vorige week zondag kreeg ik je laatste sms, het laatste lijntje met jou is toen doorgeknipt. Nu een week verder en een nieuwe week ligt weer voor me. Mijn hart doet pijn. Langzaam trekt je jou laatste stukjes van jezelf uit mij. Ik kan je niet meer vasthouden. De 2e week gaat in waarin ik je echt moet loslaten, hoe vreselijk veel pijn dat ook doet.
Ik ben eenzaam.
Ik ga de nacht in, zonder mijn lief die me, voor we het licht uitdoen nog even aankijkt en zegt; ik hou van je...
Ik doe het licht uit en denk jou ogen en je laaste woorden voor me.

Ik ook van jou....

Ik mis je, ik mis je, ik mis je, ik mis je,
Mijn buik toen pijn, mijn hart gescheurd, pijlen zijn gevuurd,

Jij hebt vorige week gesproken.....het is definitief voor altijd over
2 maanden geleden hadden we nog wat, nu heb ik je al 8 weken niet meer gezien en zal jou ook nooit meer zien

Ik mis je, ik mis je, ik mis je, ik mis je,
Jij bent daar, ik ben hier
Wij is niet meer...

Vaarwel liefje,
Zou je mij horen
Als ik vannacht in je droom
Je wakker maak en roep
Ik mis je......?

Vaarwel....