Zo daar ben je weer, in volle glorie in mijn hoofd aanwezig om me weer verdrietig te voelen. Vorig weekend ging het oke, nu ben je er weer volop en het enige wat ik wil doen is jouw smsen om vervolgens iets terug te krijgen wat mij alleen maar verdrietiger maakt... niet doen dus, maar oh wat mis ik je opeens en wat zou ik graag een knuffeltje van je willen...
Ik mis het zo om de dagen even door te spreken. om even je stem te horen over de telefoon en te horen dat je zo bij me bent en dan samen op de bank tegen elkaar aan liggen en elkaar vertellen dat we van elkaar houden.
Dit weekend ga ik je symbolisch loslaten. Ik ga naar het plekje toe waar we vaak kwamen en gooi 'ons' symbolisch het water in. Ik wou dat het dan ook uit mijn hoofd zou wegspoelen maar tot noch toe ben je nog niet in staat om uit mijn hoofd te zwemmen.
En oh lieve schat, wat mis ik je nu. Ik zie dan welliswaar je hoofd niet meer vaak voor me, je lijkt te zijn uitgevaagt... maar als ik zo op de stoel zit zou ik zomaar voor kunnen stellen dat je de deur binnenloopt en me een kus geeft.
Even je warmte voelen, je stem horen en je zoenen... Oh lief, kon het maar...
Maar nee, back to reality... ik heb je nu 3 weken niet gesmst en ook niks van je gekregen. jij hebt er geen behoefte aan anders had je wel wat laten horen. Je wilt verder en voelt je beter zonder mij. Ik moet dat accepteren en weten dat ik me alleen maar slechter voel als ik weer iets terug krijg waar onbewust duidelijk in staat dat je niet meer verder wilt met ons...
Niet doen dus...
Maar shit, wat ben je opeens even dichtbij...
was je maar dichtbij, heel eventjes..
Zou ik smsen? Even mezelf hoop geven? Het zou niks helpen, en ik moet nu zonder je kunnen.

Ik mis je...
Mis jij mij?
Goed weekend lief...in mijn hart ben ik bij je....