Pricipessa,
Heb vandaag lang lopen nadenken over je vraag,
"waarom denk je dat jij niet kunt loslaten".
Vond het wel moeilijk daar een pasklaar antwoord op te bedenken.

Kan zijn omdat ik na enkele eerdere relaties bij haar echt het gevoel had eindelijk de "ware" te hebben gevonden,(NOT).

Kan ook zijn omdat de relatie 4 jaar duurde en ik in die tijd aan haar gehecht ben geraakt, iets wat ik trouwens weinig teruglees hier,
Ik ging er van uit dat ze er altijd zou zijn, (Nieuwe les voor de toekomst, ga hier nooit vanuit).

Ik dacht dat onze liefde alles kon overwinnen, ook als er moeilijke momenten zouden zijn, (Blijkbaar ook niet, na een ruzie zoals er weleens eerder was geweest heeft ze besloten weg te gaan)

Zit nog in het huis wat we samen gekocht hebben en wat verkocht moet worden, Hierdoor ben ik nog steeds op die manier aan haar verbonden.

Weet dat het allemaal een beetje cynisch overkomt, maar dat zijn zo'n beetje de dingen die me te binnen schieten, buiten het grootste van allemaal: IK HIELD VAN HAAR, misschien teveel, misschien meer dan zij van mij hield.
Ik ben er 100 % voor gegaan, heb haar met zoveel dingen geholpen.
Dan is het erg wrang als je zo achtergelaten wordt, en ik kan het nog steeds niet begrijpen, alleen maar accepteren dat het zo is.

Clouseau zingt ergens in een liedje "je zit nog veel te diep in mij".
Dat is eigenlijk waar het allemaal op neer komt en hoe het voelt en wat mijn antwoord eigenlijk is.
Ze heeft zich zo diep in mijn geest en ziel geïnstalleerd dat ik het maar heel moeilijk los kan laten, maar ik merk dat ze steeds iets meer vervaagt naarmate de tijd verstrijkt.

Hoop niet dat het voor jou zolang duurt, misschien omdat je een knokker bent dat je het proces wat kan versnellen,time will tell.
succes en sterkte, liefs,
Roel.