Vervelend om te horen dat het nu een derde dag ingaat.. Ik hoop dat je er doorheen komt.. Ik kan alleen maar zeggen dat je het zo goed hebt gedaan, zo goed in de hand gekregen, zo goed begrepen. Als ik jou was zou ik je oude blogs nog eens nalezen, waarin het beter ging. In die blogs vertel je veel over hoe je het leert te begrijpen en wellicht zelfs te accepteren. Hoe je haar loskoppeld van het grote voetstukje die je voor haar had gebouwd en hoe je het gevoel hebt dat je misschien wel verder kunt. Hou dat vast. Lees het allemaal nog eens door en zie hoe je gegroeid bent door die tijd heen, misschien dat je dat weer kunt krijgen als je ziet hoe je toen leerde met de situatie om te gaan. De beste wijheid van omgaan met deze situatie heb je zelf al beschreven in je eerdere blogs.. Je hebt zelf dus de wijsheid al om hier mee om te gaan, hou je daar aan vast, lees het terug en leer van jezelf.

Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je goed door deze dag heenkomt.

Sterkte,
Wattedoen

- Aan het eind komt alles goed; Is het nog niet goed, dan is het nog niet het eind -

Gek, is het eigenlijk, dat je na een goede periode ineens keihard kan terugvallen in een k*t periode. Ik hoop elke keer dat na zo een rot periode het weer een stuk beter gaat. Maar het gaat met 2 kleine stappen vooruit en een grote naar achter. Het gaat toch ooit wel over?

Ik heb wel gemerkt dat een goede nachtrust wonderen verricht. Als je moe bent, ben je sneller vatbaar voor dipjes. Verder kan inderdaad het luisteren van muziek je behoorlijk opbeuren.

Maar het blijft gewoon klote! Ook het weer speelt vandaag helaas niet mee. Want een lekker zonnetje, vitamine E en dag op terras kan soms ook wel eens lekker zijn.

Veel tips kan ik zo 1-2-3 niet verzinnen.... Veel sterkte vandaag!

Dit hoort erbij en het klinkt misschien hard, maar hier moet je doorheen. En Hoe je het ook went of keert, in de momenten wanneer je je zwak voelt, verdrietig voelt, ga je je relatie, in een mooier perspectief zien, en vergeet je bijna waarom het eigenlijk voor bij is. Je zit even in een dalletje en je weet niet hoe je daar nu kunt uitkomen, het liefst zou je even terug naar die veilige thuishaven....maar helaas. Lieve unremedied, veel sterkte vandaag, en het komt echt goed hoor!!!!!

Het is zoooo moeilijk om rationeel te blijven denken. Ik val ook met grote regelmaat terug. Zit nu ook alweer een paar dagen in een dip. Ik mis haar verschrikkelijk, maar je doet er niets aan. Heb mezelf al een tijd geleden voorgenomen nooit meer contact op te nemen en dat doe ik dan ook maar. Toch heb ik de sterke neiging om haar te gaan opzoeken, maar ik weet dat ik geen schijn van kans maak als er andere mensen (bijv. haar familie) in de buurt zijn. Ze is te trots en koppig om dan ook maar te luisteren naar wat ik te zeggen heb. Als ik haar helemaal alleen zou treffen, dan is het misschien een ander verhaal. Dan hoeft ze zich niet groot te houden tegenover andere mensen. Maar goed.... het heeft allemaal totaal geen zin meer. Ik ben mijn hoop een beetje aan het opgeven. Het gaat nu allemaal te lang duren en dat kans dat ik haar alleen tegenkom schat ik zeer klein in.

Ik zei gisteren toen ik mijn moeder sprak dat ik sterk het gevoel heb dat ze er ooit zelf nog op terug gaat komen. Mijn moeder denkt dat ik daar best wel eens gelijk in kan hebben gezien de gebeurtenissen van afgelopen tijd. Mijn moeder heeft haar laatst nog gesproken en kreeg de indruk dat het nog heel diep zit bij mij ex (ook iets dat mijn ex-schoonmoeder zei, alleen dat ze er niet voor uit komt) Dat ze er dus nog lang niet klaar mee is. Maar goed.. er niet klaar mee zijn betekend niet dat ze terug wil. Bovendien hebben we hier te maken met een koppig grietje... al zou ze terug willen, dan nog zou ze geen contact opnemen.

Ik ga mezelf maar weer eens de vervelende dingen van haar en de relatie proberen naar boven te halen. Is weer ff nodig om het rotste gevoel weg te duwen.

Sterkte Iedereen!

Wat ook gewoon niet echt helpt, is dat ik weet dat zij zich opengesteld heeft voor andere jongens. Die wetenschap doet nog steeds wel veel pijn, iedere keer als ik er op de een of andere manier iets van meekrijg. Wat op zich wel raar is, aangezien ikzelf immers, ondanks alle sores waar ik mee te maken heb, dat ook wel doe. Ik weet dat er iemand is die ze leuk vindt. Ze is echter erg onzeker en verlegen en gaat daarom niet meteen tot actie over, maar wie weet duurt dat niet lang meer. Jullie begrijpen dat ik daarnet dus ook weer via een zeer betrouwbare bron heb vernomen dat zij op deze manier bezig is en dat komt dan toch ook even weer flink aan.

Een verschil echter tussen hoe zij bezig is en hoe ik bezig ben, is dat ik voor mezelf al een tijdje duidelijk heb dat het geen zin heeft om met mijn gevoel en gedachten bij haar te blijven hangen, omdat het wat haar betreft gedane zaken zijn. Ik heb weinig keus, ik zal verder moeten en dus heb ik geprobeerd zo constructief mogelijk bezig te gaan met haar loslaten en mezelf ook weer open te stellen voor anderen. Zij zou echter, gezien alles wat ik tegen haar gezegd heb en hoe alles gegaan is, objectief gezien die keuze nog wel hebben. Ik denk dat het ook daarom is dat ik nu toch zoveel pijn voel bij het wederom bevestigd krijgen dat zij zo bezig is.

Of het nou gevoelens zijn die zouden kunnen leiden tot een rebound of dat het andersoortige gevoelens zijn, maakt daarbij niet echt uit. Het doet me pijn om te weten dat er plaats is in M.'s hoofd en hart voor andere jongens. Ik vrees wat dat betreft dat het niet vreselijk lang duurt voordat mij inderdaad ter ore komt dat ze een nieuwe vriend heeft. Nog immer ben ik bang voor dat moment, maar het lijkt erop dat als het aan haar ligt, dat niet zolang op zich laat wachten.

Dus, te midden van dipdag 3 nog even weer zo'n update, waarbij mijn maag zich toch even weer omkeert en ik me erg verdrietig en ongelukkig voel. Ze zeggen wel dat veel dingen ergens goed voor zijn, maar ik vraag me af waar dit nou allemaal goed voor is. Alles heeft een reden; wat is hiervan de reden?

Scribent schreef gisteren dat het hem al was overkomen. Dat moment waar ikzelf ook zo vreselijk bang voor ben, en in zijn geval betrof het ook nog eens iemand die hij zou kennen. Dat maakt het naar mijn idee nog een stukje erger, maar ook al geloof ik niet dat dat in mijn geval ook zo is, ik ben er gewoon heel erg bang voor. Het vooruitzicht alleen al.

Voor nu is het al rottig genoeg dat ik dus weer even iets heb meegekregen van M.'s nieuwe amoureuze beslommeringen. Weer genoeg voer om me even flink rot over te voelen en genoeg voer om ervoor te zorgen dat het weer een stukje lastiger wordt om uit deze dip te komen .

Kan vooralsnog niet zeggen dat het leven er echt leuker op aan het worden is, op het moment.