gisteravond kwam m rond 9 uur thuis... ik was nog steeds boos, en ik kan dan ook niet normaal doen... hij vraagt me wat ie heeft mis gedaan, en ik vertel hem dat ik niet meer de energie heb en de puf hem om het hem WEER allemaal te gaan vertellen, want dit zijn altijd dezelfde dingen! Ik vertel hem ook dat we nog geen 3 weken geleden een, voor ons, goed gesprek hebben gehad.

"We zijn toen naar scheveningen geweest, 's avonds zonder de kinderen, en hebben samen op de boulevard samen gegeten en hebben daarna nog langs het strand gelopen en gepraat, elkaar beloftes gemaakt en elkaar beloofd dat we ons daaraan zouden houden"

En we nu 3 weken laten nog steeds hetzelfde doorsukkelen en hij totaal niets aan deze situatie doet. Ik vraag om 10 uur, ik kan het dan pas over mijn lippen krijgen, of hij al gegeten heeft, waarop zijn antwoord nee is... Ik vraag hem of hij zin heeft in mosselen, die had ik gehaald want ik had een hele andere voorstelling van onze zaterdag avond, maar ja die gaat in rook op. Ja daar heeft ie wel zin in, en ik kook deze, maak een stokbroodje warm en zet alles klaar, vervolgens als alles klaar is gaan we eten, en zo is mijn zaterdag avond dus... word geen woord gezegd en we eten... we zijn klaar met eten, het word opgeruimd, en ik ga op de bank liggen... heb pijn in mijn rug dus kan niet gewoon zitten. Hij een blokje met de honden om en ik ben dan al in slaap gevallen...

Leuk, en erg gezellig zo'n zaterdag avond!! én weer loop ik met me kop tegen de muur aan... want krijg bijna geen reactie... jammer...