gisteravond kwam m rond 9 uur thuis... ik was nog steeds boos, en ik kan dan ook niet normaal doen... hij vraagt me wat ie heeft mis gedaan, en ik vertel hem dat ik niet meer de energie heb en de puf hem om het hem WEER allemaal te gaan vertellen, want dit zijn altijd dezelfde dingen! Ik vertel hem ook dat we nog geen 3 weken geleden een, voor ons, goed gesprek hebben gehad.

Ik heb inmiddels een relatie van 8 jaar en we hebben 2 kinderen.

Het gaat helemaal niet goed, ik ben er ook eigenlijk wel van overtuigd om ermee te stoppen, maar ik heb toch mijn twijfels, geef ik niet te snel op? Moeten we niet doorgaan, omwille van de kinderen? Moeten we die 8 jaar vergooien? Zou het toch nog een keer goed komen?

Al deze vragen spelen door mijn hoofd, hoewel ik voor mijzelf eigenlijk al het besluit heb genomen, twijfel ik toch nog...