gisteren begon mijn zoontje heel intens te huilen,dat hij F zo miste en wat er mis met hem is omdat er weer een soort van pappa wegloopt,ik heb hem op zijn hart gedrukt dat dit niet zijn schuld is ook niet de mijne maar F zijn schuld,man wat was ik giftig dat hij mijn zoontje zoveel pijn doet,en zijn enigste woorden erop zijn,je moet die kleine niks vertellen..WTF hij is niet gek hij is bijna 7 tis weekend,hij ziet het toch zelf..mijn moeder heeft gister boos in zijn voicemail gesproken,dat hij heel wat uit te leggen heeft aan de kleine man.ik bel hem niet,mijn moeder gister en toen was zn foon uit..woensdag ga ik bellen als ik het zolang kan volhouden,hij is net zo abrupt gegaan uit mijn leven als erin gekomen..alles wijst hier thuis erop dat het over is,maar zijn woorden zeggen iets anders,mijn ma zei dat ik er van uit moet gaan dat hij niet terug komt,en dat doe ik niet eens,ik wil alleen een verklaring waarop deze actie is ontstaan,woensdagavond me nog vollop de liefde verklaren,donderdagochtend nog normaal aan de foon om 3 uur nog een lief smsje en half 5 vertrokken zijn..tegen mijn ma zei hij dat hij mij niet wil opzadelen met zijn financieeke problemen,we praten hier over een schuld van 90.000 euro.dit wist hij allang,ook toen hij aan mij begon.dus waarom in mijn hartje komen mijn zoontje zijn hart en dan zoiets flikken,ik heb hem in 2 maanden goed leren kennen hij was hier bijna elke dag,ik ken hem als een lieve zachte onzekere man,er is meer aan de hand,dat zeker..maar een prater is hij niet.vechten voor hem doe ik niet,dat weiger ik,hij ondernam deze actie niet ik.mijn leventje draait aardig door en komt wel weer op de rails,als het niet meer goed komt tussen f en mij.blijf ik voorlopig alleen.alles op een rij zetten.verbaast hioe je van optimaal geluk zo kan zakken,niks zien aankomen..bij mijn vorige ex wel ging al weken niet goed,maar dit is zo abrupt..ik snap er niks meer van..