Ik heb het ingezien. Mijn ex is een sociopate. Of alleszinds één of andere andere persoonlijkheidsstoornis.

Gisteren nog enkele keren emotioneel heen en weer geslingerd door haar. Ik kan haar niet het voordeel van de twijfel meer gunnen. Gisterenavond heeft ze op facebook nog publiekelijk zitten lachen met het feit of ze nu al dan niet een relatie heeft met rebound, enkele uren nadat ze me had verzekerd van niet. Nu heb ik het wicht eindelijk verwijderd.

Ze maakt me volstrekt onterecht tot vijand en idealiseert of negeert al haar eigen fouten.

De leugens zijn te veel en te groot, het onrespectvol handelen en de ongevoeligheid voor schuld en anderen hun emoties zijn immens. Ze is uiterst verdoken manipulatief, niet enkel bij mij, maar ook bij haar vriendinnen. In de break-up heeft zij vriendinnen dingen laten doen die een normaal mens niet zou doen.

Ik ben alles vannacht nog eens nagegaan, van al wat ze me heeft aangedaan. En ergens ben ik op een weggemoffelde verdrongen scene uit de break-up gestoten... waarin ik haar net had betrapt met ne vent in bed (trouwens enkele uren nadat ze me had beloofd aan de relatie te werken en me zelfs een geluksbrenger-knuffel had voor gegeven en gekust), en ze me bij het betrappen de deur voor me dichtgooide met een kwaadaardige blik (vieze venijnige glimlach en fonkelende ogen) toen ze nog even naar me keek. Een andere keer heb ik die half opgevangen wanneer ze mij had gebroken op een publieke plek (door een vriendin van haar zover te krijgen een scene te creëren), en ik publiek emotioneel in elkaar stuikte.

Ik heb deze beelden weggemoffeld in m'n liefdesstrijd. Nu komen ze allemaal terug boven. De boosheid is enorm, m'n liefde is weggeëbd, en de blindheid maakt plaats voor de naakte harde waarheid.

Toen ik wat later met veel bloedverlies naar het hospitaal moest heeft ze me niet eens de minste aandacht gegeven of interesse gehad voor m'n toestand.

In de break-up genoot ze ervan om haar rebound vlak voor m'n neus binnen te doen, elke avond opnieuw.

Haar beste vriendin is iemand die een pluchen beertje die ik haar had gegeven de dag zelf had opgehangen in het midden van haar kamer. Ze vond dit in de relatie... grappig. Haar andere tweede beste vriendin is een pertinente leugenaarster, die eveneens mee heeft zitten liegen over haar relatie met de rebound en die zelf haar vent zit te bedriegen dat het gene naam heeft. Haar derde beste vriendin zit op facebook mee te helpen om me emotioneel uit te lachen en te treiteren (relatiestatussen veranderen, dubbelzinnige grapjes maken over relatie met rebound). Al haar andere vriendinnen hebben continu andere verhalen en waarheden van haar gehoord.

Er huist een duivelin in haar, onder haar poeslieve schattige uiterlijk.

Ik zie nu eindelijk in dat ik met iemand aan het breken ben geweest, die me continu heeft zitten beliegen, en er van genoot met m'n liefdesleed achter m'n rug te lachen (met haar beide rebounds). Ik heb dit zwart op wit zien staan.

Dit mens heeft me emotioneel gebroken, beetje bij beetje, en steeds in m'n gezicht de feiten blijven verbergen, ook al vroeg ik erachter, trillend en met tranen in de ogen, of rustig en vragen voor een allerlaatste keer. Ze heeft elke stap ondernomen dat ze kon ondernemen om me emotioneel te vernietigen. Dat is haar ook gelukt. Dit terwijl ik haar zeker 1000 kansen heb gegeven, om de plooien glad te strijken, om het in schoonheid te laten eindigen, om zichzelf haar waardigheid terug te gunnen.

Mijn ex heeft zware psychische problemen, die aan het opborrelen zijn en ooit eens zullen ontploffen, en ik weet niet of ze het zelf beseft. Ik vrees dat dit door de jaren heen zal verergeren. Haar aandoening, laten we het zo noemen, is de laatste 3 maand (sinds de break-up) steeds erger en erger geworden.

God, wat ben ik blij dat ik van haar af ben. De goedheid dat ze was in de relatie, is helemaal weggevaagd, en vervangen door iets duivels, dat ze in de break-up heeft laten ontluiken. Ik ben de perfecte ex geweest, en zij de meest miserabele ex.

De woorden van m'n vrienden beginnen door te dringen : "laat dat wicht voor wat ze is, ze verdient je niet, wat ze je aandoet is ongelooflijk vuil".

God, wat maakt liefde blind. Maar deze blinde heeft leren zien...