Gisteren werd ik ineens gebeld door mijn ex. Hij had er nog even over nagedacht en wilde alsnog wel met mij praten om bepaalde dingen af te sluiten. Ik heb hem dit een paar weken geleden gevraagd, en toen riep hij verontwaardigd dat hij nog steeds hetzelfde over me dacht en dat niet wilde.

Maar tijdens dat gesprek mocht ik er absoluut geen blijk van geven dat ik hem miste en ook mocht ik hem geen verwijten maken, want daar had hij geen zin in. Ik begrijp deze voorwaarden wel, maar het enige dat ik momenteel nog tegen hem zou willen zeggen zijn dingen die hij op zal vatten als verwijt. Hij is niet zo netjes geweest en nu het uit is merk ik hoe lang ik mezelf wegcijferde, dat zou ik hem willen vertellen. Ik heb hem verteld dat ik momenteel niet zo goed wist wat ik dan zou moeten zeggen in het gesprek, waarop hij antwoordde dat ik er dan maar even over na moest denken.

Ik weet niet of het nog wat op zou lossen, waarschijnlijk zouden we weer ruzie gaan maken. Ik denk dat ik nu degene ben die niet toe is aan een gesprek. Een paar weken geleden zat ik vast in mijn verwerking en had ik het idee dat ik het nofig had om hem weer te zien en erover te praten. Toen ik op zo'n botte manier daarvoor afgewezen werd ben ik alweer verdergegaan.