ik voel weer een onwijze megadip aankomen.of beter gezegd zit er al weer midden in,bah.net belde hij weer.ik zei bijna smekend,laat me toch met rust ik wil geen contact met je.hij zei.je komt nooit van mij af.ik blijf door gaan tot je terugkomt.ik heb tegen hem gezegt dat ik stappen ga ondernemen als hij niet ophoud.waarop hij hard begon te lachen en zei dat ik bij hem hoorde.was ik dan zo blind van de liefde dat ik niet inzag dat ik met een gek te maken had.gek genoeg ben ik niet bang.en heb ik het gevoel dat het wel doodbloed,of is het miss hoop?ik weet het niet,maar voor de zoveelste keer verstoord hij wer mijn nachtrust.ik zei dat ik moe van hem werd.ik kom echt nooit van deze man af,zolang hij niet iemand anders heeft gevonden.hoewel dat ook niet waar is,want hij heeft nu de doos natuurlijk.zodra er een envelopje op de foon staat krijg ik weer dat nare gevoel,die steek dwars door mijn maag.ach jongen onze liefde is dood,begrijp dat dan,het word niks tussen ons wij zijn te verschillend.jy een hele andere achtergrond als ik.het werkt niet.laat me toch.ik wou dat ik nooit op zijn avnces was ingegaan..