Mechaniek in de ochtend

Als het terugkomt, komt het vaak op de manier terug zoals vanochtend. Na een nacht met eigenlijk ietsje te weinig slaap, trek ik mijzelf met veel moeite uit bed en terwijl mijn lichaam bijna automatisch alle handelingen verricht die bij de vroege ochtend horen - douchen, aankleden, koffie zetten, computer aan, mail checken, enzovoorts - is mijn geest weer bevat door een gevoel van neerslachtigheid. Het duurt niet lang voordat mijn onderbewustzijn aan mijn bewustzijn heeft doorgeseind dat dat komt vanwege M., vanwege hoe alles gelopen is, vanwege het feit dat ze er niet meer is. Vanwege alle dingen die ik zo graag zou willen zeggen of doen, maar die niet meer kunnen. Vanwege het definitieve karakter en de afwezigheid van de hoop dat er in deze situatie met haar nog iets verandert. Vanwege het feit dat dit zo niet de bedoeling was, vanwege het feit dat ik me rot voel om iets waar ik nu al meer dan een jaar aan heb kunnen wennen, maar het niet lijkt te gebeuren.

Net zo mechanisch drink ik mijn kopje koffie, rook ik mijn sigaretje en staar ik wat naar het beeldscherm, op zoek naar iets wat voor een positieve impuls zou kunnen zorgen, maar veelal blijft die uit. Dan rest er weinig anders dan op zoek te gaan naar die impuls in mijzelf. De stemming brengt me terug naar de wereld van een jaar geleden, maar dat jaar is wel al voorbij inmiddels. Er moeten toch wel dingen te vinden zijn die in dat afgelopen jaar gebeurd zijn, die me er weer een beetje bij kunnen trekken?

Soms lukt het om zo'n impuls te vinden, al blijft die vaak dan maar tijdelijk even werken. Soms lukt het ook niet en dan duurt het een paar uren voordat de stemming weer een beetje is bijgetrokken. Heel soms lukt dat niet en moet ik wachten totdat er weer een dag voorbij is, het liefst met een nacht tijdens welke ik wel genoeg slaap gehad heb.

Het gevoel is gespeend van enige ratio. Ik heb nog niet eens de kans of de tijd gehad om in mijn hoofd gedachten te formuleren waardoor ik in die stemming terecht zou kunnen komen. Het is er latent en vanwege de kwetsbaarheid die ontstaat door net wakker geworden te zijn na een nacht met te weinig slaap, komt dat latente gevoel naar boven. Er hoeft niet voor geredeneerd te worden, het is er dan gewoon. Soms gaat het gepaard met een willekeurige visualisatie van haar, maar zelfs dat hoeft niet altijd. Soms blijft zijzelf achter in mijn onderbewustzijn, terwijl mijn bewustzijn in deze stemming verkeert.

Het fatale karakter van het geheel doet zich dan ook voelen. Het maakt niet uit hoe of wat ik doe, de situatie is zoals hij is en het verleden komt niet terug. Ondertussen lijkt de associatie in mijn geest nog steeds niet weg te zijn en ergens mij het beeld voor te houden dat zij en ik aan elkaar verbonden zijn, terwijl dat in de realiteit al lang niet meer zo is.

Nou, er heeft natuurlijk in een jaar tijd al een heleboel transformatie op dit vlak plaatsgevonden. Het zal een kwestie zijn van uitzitten. Toch kan ik niet wachten totdat het kleine ldvd-monstertje dat in mij schuilt eindelijk het zwijgen is opgelegd en geen misbruik meer kan maken van mijn soms wat verminderde weerstand. Het schijnt dat dat weer gaat komen. Daarmee is de of-vraag beantwoord, ook al voelt het op momenten soms niet zo. Men zegt dat het met de tijd verdwijnt. Daarmee is ook de hoe-vraag beantwoord. Het enige wat rest is de wanneer-vraag.

Unremedied's blog
login of registreer om te reageren

Don, 05/04/2007 - 11:11 — italygirl

associatie

Ik kan niet zeggen dat het 'goed' is wat je voelt, beste Unremedied, maar je hebt het wel goed - en ook treffend als in een column bijna - verwoord.
Dat sluimerend ldvd-monstertje dat blijft voortleven, terwijl er een associatie is met je ex, maar geen directe verwijzing naar haar/hem of reden waarom dat nu opduikt.

Ik denk dat idd de oplossing TIJD is en voldoende ervaringen opdoen, die dan maken dat de associatie naar de ex minder snel wordt gemaakt als je je even wat minder of moe voelt, begrijp je een beetje wat ik bedoel?
Aangezien zij 1 vd meest ingrijpende emoties in je leven was, is dat echter moeilijk, maar het komt wel....

Voel je niet slecht omdat zij of 'dat gevoel' nog opduiken in je gedachten, ik voel nl. ook dat dat bij mij niet zomaar zal veranderen, al denk ik nu op een andere manier over m'n ex. In't algemeen een andere manier, al komt dat 'mijmeren' soms weer even terug...
Ze zijn gewoon een onderdeel van ons verleden en daarom zijn deze gedachten ook perfect normaal voor mensen die de moeite nemen om stil te staan bij hun gevoelens en niet gewoon doelloos verder leven.
Doelloos zeg ik, omdat het wel degelijk een doel op zich is, deze ervaring (verdriet, gemis, ingrijpende liefde) in ons op te nemen en er, ieder op zich, het nuttige voor de toekomst uit te halen.

Ik blijf nog steeds hopen dat dat ons toch op termijn sterker zal maken en dat we er toch iets van bijgeleerd hebben!

Liefs,

italygirl x

Don, 05/04/2007 - 17:59 — Keyser sose

raar he

raar he hoe je een ruim jaar naar dato nog steeds zonder al teveel moeite in een soort neerwaartse spiraal kan komen te zitten, zelfs wanneer je net als mij en jouw degene bent geweest die het niet meer zag zitten met die persoon, nooit had ik verwacht dat ik na zo'n lange tijd nog met dit soort dilemma's zou rondlopen, had van te voren verwacht dat ik nu ondertussen wel zou inzien dat dit de beste beslissing was geweest die ik had kunnen nemen, maar het tegendeel blijkt de waarheid te zijn.
Mijn ex ondertussen weer helemaal happy met haar nieuwe vriend heeft de knop omgedraaid en kei hard gevochten om haar leven een positieve draai te geven, terwijl ik de aanstichter van al dit leed van allerlei verwoede pogingen onderneem om het geluk af te dwingen, maar na ruim een jaar zonder al teveel succes.
Dus dat monstertje zoals jij hem zo goed omschrijft lijkt zich nog behoorlijk verzetten om voor eens en altijd te vertrekken uit mijn hoofd en hart, maar om toch met iets positiefs te eindigen, het is een lange weg geweest en ik heb ook veel zwaardere tijden gehad als nu dus we blijven gewoon vooruit gaan en dan verdwijnt dat monstertje vanzelf daar ben ik inmiddels heilig van overtuigd, succes met de uitdrijving unremedied!

Don, 05/04/2007 - 23:18 — ptm

Re.Unremedied

Je schrijft het heel mooi ?É¬©n duidelijk!
Ja,ik heb d?É¬°t ?É¬©lke dag!?É‚Ä?lke dag sta ik ermee op
en ga er ?É¬??É¬?k mee slapen(?É¬??É¬?k v?É¬©?É¬©l te kort).Op deze site probeer ik het van me ?É¬°f te schrijven!(sinds een maand).
Met d?É¬°t verschil,dat ik mijn ex bijna dagelijks zie.Maar dan n?É¬?g(het is nu 2 jaar na de breuk)(scheiding)!!Het verdriet blijft overheersen en dat duiveltje wil niet uit mijn gedachten!Ik hou van mijn gezin(en dus ook van mijn ex).
Ik kan niet in de toekomst kijken,maar het blijft knagen.
Kon ik maar rust vinden in de situatie die is ontstaan!
Moeilijk hoor!Ik weet wat jij voelt!
Hmvrpm78

Vrij, 06/04/2007 - 00:33 — Pippilotta

x

Vrij, 06/04/2007 - 00:34 — Pippilotta

ahhhhh jongens

waar zijn we toch verzeild geraakt?
Wat is dit niemandsland?
Deze immigratie zone waar we ons hart maar voort moeten schoppen, en onze pijn zich ververst door de gedachte dat de pijn minder wordt, enkel omdat de herinnering wat verder van ons afdrijft, maar als we ons die seconde van herinnering toestaan, dan is het weer daar, dan weten we weer dat de kwaliteit van ons leven danig heeft ingeboet, en bij de tweede seconde, als we daar blijven, bijt het verdriet van het gemis al weer in de hielen, en snel doen we wat om ons af te leiden, want de derde seconde is daar de woestijn, dat verlaten land waaruit we ons in een jaar, twee jaar, met zoveel moeite ontworstelden...

in ieder geval is laat naar bed geen goede zet.
welterusten
middernacht kussen van de pips

Vrij, 06/04/2007 - 22:58 — ptm

Ahhhhhh jongens 2

Wat een schitterende tekst!
Ik begin jullie steeds meer te waarderen!
Ik dacht altijd:de jeugd van tegenwoordig!?!?
M?É¬°?É¬°r d?É¬°t zit w?É¬©l goed!Het hart op de goede plek!
Laat naar bed gaan,is g?É¬©?É¬©n oplossing!m?É¬°?É¬°r ik maak me d?É¬°?É¬°r w?É¬©l schuldig aan!Mijn verdriet is intens.Vand?É¬°?É¬°r dat ik elke minuut wil gebruiken om d?É¬°t te verlichten!
Hmvrpm78

Vrij, 06/04/2007 - 09:28 — Lis

soort van rare troost

unremedied, van ontzettend herkenbaar. ik wens dit niemand toe maar ben stiekem een beetje opgelucht dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. mensen in mijn omgeving lijken zo anders met dit soort dingen om te gaan dat ik vaak aan mezelf twijfel. vandaag is voor mij ook niet zo'n goede dag. ook al vroeg in de ochtend wakker met zoveel gedachten dat ik er duizelig van werd.. nu maar een beetje werken en hopen dat die positieve impuls komt. ik wens jou een lichte zonnige dag toe! Lis

Vrij, 06/04/2007 - 23:42 — Amelie

Ruilen?

Panic schreef op deze site dat ze nog steeds het gevoel heeft dat ze haar nieuwe leven zo in zou willen ruilen voor een leven met hem en dat heeft me wel even aan het denken gezet. Wat zouden jullie doen...? Voor mij is de breuk inmiddels bijna een jaar geleden en met heel veel vallen en opstaan voelde ik me vorige maand weer even gelukkig -al was het maar voor hooguit 10 minuten- en vorige week voelde ik me zelfs een hele middag gelukkig. Eindelijk, een doorbraak. Ik voel me sterker dan ooit en heb gezorgd voor een hoop leuke afleiding en nieuwe dingen. In dat opzicht zijn er flinke verbeteringen, maar toch... Het afgesneden zijn doet zo'n pijn. Ik deel alles zoveel liever met mijn lief die nu mijn lief niet meer is. Maar daar mag ik niet meer aan denken, het mag niet, het mag niet, het mag niet!

Zat, 07/04/2007 - 00:01 — kiek83

Mijn ex is mijn lief niet

Mijn ex is mijn lief niet meer. Ik zou niet weten hoe ik terug zou kunnen zijn met hem. Hij zou hemel en aarde moeten bewegen om mij weer te laten vertrouwen in zijn liefde voor mij (ik denk aan spandoeken, liefdesverklaringen, rozen, ringen, vliegtuigen die liefdesverklaringen tekenen in de lucht). Ik ben nl zelfs al bang dat ik niet zou kunnen geloven dat iemand anders me leuk vindt, laat staan deze jongen. Hij heeft echt iets flink beschadigd met zn aanpak. Al zou ik dolgraag terugwillen wat er ooit is geweest, na wat er is gebeurd denk ik gewoon niet dat ik nog met hem kan zijn (things will never be the same again). Bij mij is het ook geen issue, hij wil toch niet. Ik probeer niet eens na te denken over de optie. Hoop ook dat hij me daar niet meer mee lastig valt. Het zou mn hele leventje weer overhoop gooien. Opzich heb ik het nu namelijk wel weer redelijk op orde en ben ik er wel blij mee. Ik hoop meer op iemand anders over een tijdje. Iemand zonder pijn en gezamelijk verleden. Nieuwe kans om alles wat ik geleerd heb (meer dan ooit) toe te passen.
Maar snap wel als je toch de ex terug wil. Ik weet ook niet hoe ik zou piepen als hij aardig zou doen en gevoel zou tonen, lastig allemaal he? :-s. xxx Kiek

Wie is online

Online gebruikers

Enquête

Unremedied's Buddies