Lieve schat, het was niet de bedoeling jouw zo upset te maken, echt niet. Het werd zo emotioneel, ik kon niet meer mijn bedoelingen duidelijk maken, het ligt ook bij mij nog te gevoelig.

Kijk, ik wil het als volgt uitleggen.

Ik ben niet meer echt kwaad op je, maar ben nog wel gekwetst, verdrietig, en daarom nog wel boos, dat het zo snel is gegaan, dat je niet alles netjes hebt afgehandeld voordat je verder ging. Dat gevoel, daar heb ik moeite mee. Als je onze relatie netjes had afgesloten en verder bent gegaan, dan zou ik veel meer vrede mee hebben gehad. Nu voelt alles zo onafgesloten, alsof je mij en de kids zomaar met de ellende achterlaat, alsof je ons hebt verraden. Ik weet dat je niet zo bent, maar mijn gekwetste ziel voelt enorm pijn en verdriet, ik kan mijn gevoelens vaak niet tegenhouden.

Dus had ik besloten om afstand te houden, niet om jou pijn te doen, maar om mijn hartje te beschermen, mij tijd geven om te helen. Ik vergat te zeggen dat het de bedoeling is om het tijdelijk afstand te houden. Ik had jou namelijk gezegd dat we als vrienden verder kunnen, maar heb ontdekt dat ik dat even niet kan opbrengen, ligt momenteel nog te gevoelig. Wat wil je, dit loopt pas 2 maanden, daarom wil ik nog een half jaar, ik weet zeker dat ik na een tijdje jou weer als vriendin en moeder van mijn kinderen kan zien, misschien zelfs als een van mijn beste vriendinnen. Het spijt me dat ik jou als boeman hebt afgeschilderd, wij beiden hebben schuld aan deze situatie, ik zeker ben ook niet vrij te pleiten. Maar door de emoties kan ik me gewoon niet inhouden. Daarom wil ik jou niet verder kwetsen, het nog erger maken voor jou en de kids. Ik vraag alleen tijd, tijd om mijzelf te helen, een aantal maanden, ietsje meer afstand houden, tijdelijk. Zodat we daarna probleemloos met elkaar om kunnen gaan, snap je mijn punt? Ik kom vaak ongelukkig over, zeker het nu allemaal nog te gevoelig ligt. Ik wil alleen mijn grenzen aangeven, tijdelijk afstand. Want ik hou nog steeds teveel van je om kil en afstandelijk te doen, maar ik moet nu even doorbijten, ik wil jou niet meer pijn doen, ik wil mijzelf de tijd geven om te verwerken. Want ik heb gemerkt dat ik nu even niet tegen kan om jou vrolijk met hem te zien, maar ik weet het zeker, zoveel hou ik nog van je, dat ik jou straks alle geluk van de wereld gun, met hem samen, met die gedachte kunnen we samen verder. Ik wil niets liever, maar mijn hart is op dit moment even te beschadigd om dit op te kunnen brengen, ligt nog te gevoelig.
Zullen we afspreken dat we tijdelijk afstand houden, mij de tijd geeft, dan komt alles straks goed, kunnen we zonder ruzie uit elkaar, echt waar, ik ken mezelf genoeg om zeker te weten dat ik jou straks niet moeilijk zal maken. Maar nu effe afstand, zonder haat en nijd, wil alleen begrip voor mijn situatie nu, alles ligt nu nog te gevoelig.

Ik zal altijd van jou houden, je hebt altijd een mooi plekje in mijn hart, zoals je ooit zoveel van mij hebt gehouden, en 4 prachtige kinderen op de wereld gezet, je hebt mijn leven verrijkt, dat zal ik nooit vergeten, ik ben daar ook heel dankbaar voor, ik wil zoiets prachtigs niet op een vervelende manier afsluiten. Ik weet dat jij nu verder moet, en dat ik nog moet wennen aan dat idee, maar omdat ik van je houd zal ik je ook loslaten, en jou straks alle geluk van de wereld gunnen.
Ik dank je met heel mijn hart voor al die gelukkige jaren, je hebt mijn leven enorm verrijkt, ik heb er veel van geleerd, ervan genoten, lief en leed mogen delen met je. En voor de rest van mijn leven zal ik altijd van je houden als mijn ex, mijn vriendin en moeder van onze lieve, dierbare kinderen.
En als over een tijdje ik ook verder kan, met een nieuwe relatie, dan weet ik zeker dat jij mij dat ook gunt, ik zal dan begrip hebben dat je dan effe moeilijk zal hebben, maar je bent nog steeds een hele lieve schat, ik weet zeker dat we straks nog steeds goed met elkaar kunnen omgaan, als hele goede vrienden.

Ik hoop dat je mij nu begrijpt, ik begrijp mijzelf soms ook niet meer, en mij de tijd geeft, en ik hoop dat ik ondertussen jou niet nog meer kwets, dat wil ik niet.

Liefs

-----------------------------------------------------------------------------
Deze mail is al verstuurd, voel nu wel beter, ik wil niet meer boos zijn op haar, elke keer die golfbewegingen, boos op haar worden, dan weer berusting, is zo verdomd moeilijk.
Maar ben weer een stap verder hoop ik, wil niets liever dan goed afsluiten en goed met elkaar omgaan, maar zij maakt het zo verdomd moeilijk, die koppigheid, dat trekken aan mij, en huilen. Met mail is alles duidelijker te maken, gelukkig, maar of ze het wel of niet accepteert, mijn mail, voor mezelf heb ik het toch goed kunnen afsluiten, ik wil en kan niet met boosheid blijven rondlopen, ondanks haar koppigheid.
Ik wil verder! That's all!

Ik weet het, ben misschien weer te lief voor haar, maar wil lief zijn voor mezelf, wordt vanzelf ook lief voor haar, want als ik haar haat, haat ik ook mijzelf?

Mr Bean