Mag je dan niet doodongelukkig zijn als je zelf niet gedumpt bent?

In mijn vorige blog schreef ik dat ik weg ben bij m'n ex gewoon omdat hij zichzelf is... Dat komt wat vreemd over, want tenslotte houd je van iemand zoals die is, met al z'n gaven en gebreken. Ik houd ook ontzettend van hem! Maar we maken elkaar niet gelukkig, ik hem niet en hij mij niet. En dat is zo verdomd frustrerend! Dat als je elkaar maar genoeg graag ziet het niet altijd genoeg is om verder te gaan... Hoe graag ik dat ook wou! Iemand moéten loslaten omdat je beseft dat je beiden toch nooit helemaal gelukkig wordt is lastig. De verleiding om hem terug te nemen is zoooo groot. Als je gedumpt wordt is dat erg, heel erg, verschrikkelijk! En ook al wil je het niet accepteren, je kan gewoon niet anders. Maar als je de keuze hebt maakt dat het ook allemaal moeilijk. Want wat voor n faire keuze is dat eigenlijk? Kiezen voor een ongelukkige relatie waarin je steeds opnieuw gekwetst wordt of kiezen voor het loslaten, het afscheid? Op korte termijn lijkt dat eerste me de gemakkelijkste weg, maar niet de juiste.

Hoe laat je los? Hoe begin je aan dat verwerkingsproces? Hoe kan je hard worden en de waarheid voor ogen blijven houden en niet alles verbloemen?

Liefs

rozenblaadje's blog
login of registreer om te reageren

Din, 01/05/2012 - 08:16 — tilliebillie

Heel herkenbaar....! Verder

Heel herkenbaar....!

Verder kan ik helaas niet uitweiden. Ik ben veel te loslippig, waardoor mijn ex mij heeft gevonden op deze site. Dit heb ik al die tijd niet in de gaten gehad. Hij heeft mijn blogjes en posts gelezen. Ik wil niet dat dit een communicatie middel tussen hem en mij wordt.

Wil jouw wel sterkte wensen. Als je degene bent die het uitmaakt betekent het niet direct dat je niet meer van diegene houdt. Was het maar zo verdraait simpel...

Din, 01/05/2012 - 08:31 — rozenblaadje

Hey tilliebillie Fijn dat er

Hey tilliebillie
Fijn dat er iemand is die het begrijpt! Ik heb je blogs gelezen en ik geloof ook dat ik mezelf erin herken. Moeten loslaten is verschrikkelijk, ook al weet je diep vanbinnen dat je het moet doen. Niet enkel voor jezelf, maar ook voor de ander. Toch geef je die dromen op die jullie samen hadden. Het voelt echt niet beter als je zelf besluit er een punt achter te zetten hé?! Waarom besef je de dag ervoor dat het gewoon zo moet zijn en ben je de volgende dag doodsbang? Dan begin je ineens aan alles te twijfelen en dan wil je niets liever dan hem vast te nemen, te zeggen hoeveel je van hem houdt. Maar je weet (ja dat weet ook ik uit ervaring, hebben we zo net weer n maand gedaan) dat het allemaal geen zin heeft. Wat helpt t je vooruit? Ik wil vooruit, de wereld gaat ook vooruit, maar ik lijk stil te staan. Stilstaan bij mijn verdriet, het lijkt echt wel het einde. Bedankt voor de steun! Liefs

Din, 01/05/2012 - 09:10 — krulie

Het zelf uitmaken

Daar kan ik van meepraten. Ik heb de relatie ook uitgemaakt na herhaalde nieuwe pogingen weer verder of zelfs anders samen verder te gaan. Het is ook zo'n enorme verandering er plots alleen voor te staan! (als een grote kater).
Mijn liefdesverdriet duurde ook best lang, zelfs al stond ik achter mijn besluit de relatie te beeïndigen.
Nu is het echte liefdesverdriet wel over (de tijd heelt), maar het alleenzijn valt me vaak nog wel zwaar.
Sterkte. Je bent moedig bezig.

Din, 01/05/2012 - 15:09 — rozenblaadje

thx voor de hoop

Hey krulie

Het lucht op te lezen dat er nog hoop is. Mooi zoals je dat omschrijft "als een grote kater". Ik sta ook achter mijn besluit hoor, maar het valt me enorm zwaar, veel zwaarder dan ik zelf gedacht had. Ik wéét rationeel dat ik hem niet terug mag nemen, dan zou ik mezelf volledig moeten wegcijferen en hij zou niks veranderen (hij zou het wel beloven, maar hij heeft niet genoeg karakter). Dan moet je zo iemand loslaten hé? Dat liefdesverdriet vreet je vanbinnen weg... Ik weet niet goed hoe ik ermee moet omgaan. Ik voel me helemaal niet moedig. Hoe is het dan bij jou? Ben je er dan over?

Din, 01/05/2012 - 16:06 — krulie

Toch eigenlijk best een moeilijke vraag

Toch eigenlijk best een moeilijke vraag : of ik er dan overheen ben. Ik denk het wel, maar denk ook af en toe met weemoed terug aan de mooie tijden die we hebben gehad en sowieso aan in het relatie zijn.
Sinds een tijdje ben ik ineens weer gaan meelezen hier (verslavend als een soap) en ik denk dat me dat me meer aan mijn relatie doet terugdenken. Ik zou dan kunnen denken dat liefdesverdriet wat terugkomt...

Din, 01/05/2012 - 09:04 — Stijntje22

Hoi Rozenblaadje, Het lijkt

Hoi Rozenblaadje,

Het lijkt of je in een vergelijkbare situatie zit als ik! Lees mn blogs maar eens...
Ben gek op mn ex maar het werkt niet. Ook ik moet hem loslaten om zelf gelukkig te worden, zonder hem. Hij maakt het me moeilijk door mij niet los te willen/kunnen laten, heb daarvoor dus kracht en energie voor 2 nodig die ik niet altijd heb.
Heb het ook een aantal keren opnieuw geprobeerd met hem, maar uiteindelijk ben ik daar niets verder meegekomen en nu is het meer dan 2 jaar later. Tja...
Hoe doe je dat, hem loslaten???
Wat ik de laatste weken doe, is me bezighouden met uitsluitend mensen en dingen die goed voor me zijn en die niks met mn ex te maken hebben. (wandelen, tuinieren, klussen, lezen, aardige mensen opzoeken en uitnodigen, nieuwe mensen onmoeten etc.) Dit om in een andere energie te komen en uit het cirkeltje te komen waarin ik steeds terugval met mn ex.
Zolang ik hem niet zie/hoor/lees, gaat dit prima. Echter, zodra hij weer iets laat horen, val ik een paar stappen terug!! Daarom vraag ik hem ook mij echt met rust te laten en vind ik het erg egoïstisch van hem dat hij dit niet doet. Ook al doe ik er verder niets meer mee als hij me een brief ofzo stuurt, toch beland ik dan weer even (of langer) in zijn energie, en ga ik hem weer missen. Voor mij zou het dus werken om hem helemaal niet meer te zien, misschien helpt dat voor jou ook..?
En verder idd afleiding zoeken onder het mom van "het heeft tijd nodig om hem los te laten"...De tijd gaat wel voorbij, hoef je niks voor te doen, dus dan kun je net zo goed proberen daar iets positiefs mee te doen.
De ene dag voel ik me er goed bij, de dag erna kan ik weer in de put zitten om alles. Maar ik probeer de lijn voor mezelf vast te houden. Hoop dat het jou ook lukt!
Sterkte.

Groetjes van Stijntje

Din, 01/05/2012 - 10:16 — tilliebillie

@Stijntje

Heb 't weggehaald, ben anders toch via dit medium aan het communiceren. Ik ga mijn account opheffen!

Din, 01/05/2012 - 15:19 — rozenblaadje

Hey Stijntje Ik heb je blogs

Hey Stijntje
Ik heb je blogs gelezen, inderdaad n vergelijkbare situatie. Hij probeerde de afgelopen maand ook om me terug te winnen. Alleen voelde het aan als loze beloftes en dat breekt m'n hart. Ook al wil hij veranderen, hij kan het gewoon niet, het is sterker dan hemzelf. Het voelt gewoon vreselijk aan, ik vraag me dan af waarom hij niet kan veranderen voor mij? Ik heb ook zo hard m'n best gedaan. Ik lijk ook niet de energie te hebben om gelukkig te worden zonder hem. Mijn hoofd zegt 'nee, neem hem please niet terug' en mijn hart schreeuwt 'jawel!' Ik heb steeds geluisterd naar mijn hart en dit keer luister ik naar mijn hoofd. Ik wil gelukkig worden! En hoe graag ik hem ook zie/zag hij maakte me niet gelukkig. Ik wil ook het patroon doorbreken, ik moet hem nu met rust laten en hij mij. Maar ach de verleiding om te sms-en is zo groot! Dan bedenk ik echter wel 'zal ik me dan beter voelen als ik ge-sms't heb?' en het antwoord is teleurstellend...

Ik zal proberen afleiding te zoeken, ik zal proberen om net zoals jou sterk te zijn. Ik kijk eigenlijk best wel naar je op hoor! En hopen dat de tijd wonden heelt en ik op een dag weer kan lachen, dat mijn hart opgelucht kan toegeven dat het goed geweest is zo. Dat ik iemand kan vinden die beter bij me past... Maar soms tikt de tijd best traag

Ik wens je ook nog heel veel sterkte toe! Als er iets is dan hoor ik het wel! I'll be there...
liefs

Wie is online

Enquête

rozenblaadje's Buddies