Het is echt alweer een tijd geleden dat ik hier wat heb geschreven en er is wel het eea gebeurd.

Laatste keer dat ik schreef zat ik echt rock bottom. Geen baan meer door faillisement ook nog eens. Allemaal drama. Ik kan wel zeggen dat ik wel weer werk heb. Zit nu in mijn derde week en heb het mega naar mijn zin. Totaal wat anders en dat is goed voor me.

Ik ben overgeschakeld van psycholoog en zal een andere therapie vorm krijgen en ben ook aan de anti depressiva gezet. Lichte dosis wel maar het randje is eraf. Ik zal niet zeggen dat mijn emoties numb zijn of dat ik enorm vrolijk ben. Alles behalve....maar ik ben een stuk minder geagiteerd en opgefokt en agressief. Feit dat ik 40u per week werk met leuke mensen helpt uiteraard ook.

Daarentegen voel ik mij wel steeds eenzamer worden en ook steeds meer onbegrepen door mijn omgeving. Ach ik begrijp mezelf ook niet.

Mijn ex laat me nog steeds niet los en de verkoop van het huis zit niet in de versnelling. Het is verwarrend en moeilijk en zeker nu ik 100% zeker weet dat hij is vreemd gegaan....dat harde bewijs heb ik nu....maar ja...

De eenzaamheid is het pijnlijkst....