Een deel van het komende stuk heb ik al eens verteld maar ik herhaal het nog even voor het doel van mijn verhaal.

Mijn ex heeft het 2 jaar geleden uitgemaakt met als reden dat hij het niet zo meer zag zitten tussen ons.
Volgens hem was hij altijd de gene die het voortouw moest nemen op alle gebieden. Dus hij moest mij eerst knuffelen en ik deed dat niet uit me zelf, hij moest dan bedenken wat we gingen doen en ik kwam nooit met eigen initiatief. Hij moest mij altijd opbeuren en ik deed dat nooit bij hem. En dat trok hij niet meer. Alles lag aan mij.

Ik was het daar niet echt mee eens. Hij was de gene die mij een paar keer geslagen had in onze relatie. Hij was dominant en hij probeerde mij constant onder de duim te houden, ik mocht geen eigen mening hebben.

Daarom was ik in het begin erg boos op hem omdat hij alles op mij af schoof. Ik wou dat hij eens een keer zelf in zag wat hij bij mij altijd deed al die jaren. Maar gaf daar tot op de dag van vandaag mij nooit gelijk in. Na 2 maanden had hij een nieuwe vriendin. Na een paar weken kwam hij terug bij mij en wou hij mij terug. (en zei hij dat hij niet meer bij die meid was, dat het een tijdelijke scharrel was) Ik trapte erin met als gevolg dat hij van twee walletjes at. Ik verbrak al het contact. En ik was een paar maanden nog boos op hem en vervolgens draaide deze gevoelens om in gemis en verdriet.

Ineens na een jaar wilde ik hem weer terug maar wilde hij mij niet meer terug. Toen leek het alsof mijn liefdeverdriet pas echt tot uiting kwam. Ik begon de mooie dingen van hem te missen en al het niet leuke gedeelte lijk/leek ik even opzij te zetten.

Maar het vreemde is....ik ontmoete een jaar geleden ongeveer een nieuwe jongen waar ik nu nog steeds mee ga. Door deze jongen begon ik mezelf tegen te komen. Mijn nieuwe vriend gaf mij nooit uit zichzelf knuffels en ik merk dat het van mij af moest komen als ik wil knuffelen. Ik moet zelf met initiatief komen als we wat leuks gaan doen. Hij neemt niet het voortouw. Opeens voel ik wat me ex aan mij gemist moet hebben. En begin ik mijn ex nog harder te missen.
Ik wens nu soms dat hij zou kunnen zien hoe ik veranderd ben en dat ik hem in dat gedeelte wel begrijp.
En krijg ik bijna spijt dat ik zo boos op hem geweest ben want als ik alles gelijk had gezien had hij me misschien niet verlaten. Ik voel me de laatste tijd alsof ik gestraft word ofzo. Hoewel ik niet weet voor wat.

Ik weet het het neemt niet weg wat mijn ex mij allemaal aan deed, maar waarom moet ik me nu ineens zo voelen?
Ik snap er echt niks meer van.
Ik droom de laatste tijd veel over mijn ex. In mijn dromen komt 1 ding steeds duidelijk naar voren en dat is dat mijn ex nog steeds van me houd, maar niet weet wat hij er mee aan moet. Dat hij zijn huidige leven (zijn nieuwe vriendin die zwanger van hem is) niet zomaar opzij kan zetten voor mij.
Ik word er echt heel depri van en mijn huidige vriend ziet het allemaal niet en snapt er niks van. Ook als ik mijn huidige vriend aangeef wat ik bij hem mis dan lijkt het alsof het hem weinig doet, alsof hij zegt van, je neemt me maar zoals ik ben en anders dan ga je maar bij me weg, hij zegt het niet met die woorden maar zo lijkt het.

Als ik met mijn verstand nadenk dan weet ik dat mijn ex ook niet altijd goed voor mij was en weet ik ook dat mijn nieuwe vriend dingetjes heeft die ik mis.
Dus eigenlijk gezegt wat ik bij me ex mis heeft mijn huidige vriend en andersom.
Maar mijn ex was mijn (eerste) grote liefde, hij zit nog zo diep in me en ik was de eerste jaren zo gelukkig. Maar ik denk dat ik daarom zoveel aan hem denk, omdat de gelukkigste periode van mijn hele leven met hem was. Maarja ik weet ook dat de laatste jaren dat niet meer waren. En mijn huidige vriend heeft een hoop goeie dingen maar ik mis ook bij hem een hoop dingen. Maar ik wil ook hem niet kwijt.
Ik weet niet meer wat ik moet.

Soms denk ik, er is geen perfecte persoon, iedereen heeft wel wat misschien ben ik wel te kieskeurig.
Of ik denk misschien zijn ze beide niet de juiste personen voor mij en loopt er ergens nog een onbekende man rond die ik nog moet tegen komen die misschien wel alles heeft wat ik nodig heb.
Maar ik ben altijd bang voor verandering en hou me soms teveel vast aan hetgeen wat ik heb.
En ja ik ben een ontzettende twijfelaar en piekeraar dus dat werkt me ook nog eens tegen.
Misschien helpt een mening van 1 van jullie om de doorslag te geven in mijn gepieker.