Ik ben weer redelijk terug bij mezelf, moet ik zeggen. Niet half zo gelukkig als die eerste tijd met hem, maar gelukkiger dan ik was voordat ik hem leerde kennen.
Dat lijkt me dan eigenlijk al een stap voorwaarts, niet?
Voordat ik ex leerde kennen was ik een lange periode ziek geweest en voelde ik me voornamelijk mat en futloos. Ik genoot niet echt meer. Was ook niet verdrietig, maar wel behoorlijk doods.
En toen kwam hij mijn leven in en alles bloeide op. De lucht werd weer blauw, de toekomst zichtbaar en iets om naar uit te kijken, de zon die scheen.
Een verschil van dag naar nacht.
Na zijn grandioze exit werd ik niet terug geslingerd naar doods en mat, maar vooral naar chaos en pijn. Ik zat direct in de kern daarvan.

Things I found out during this journey:
- Maak iemand niet tot je alles. Als je hem ooit kwijtraakt verlies je ook alles.
- Ook al voelt het dat je de ander nodig hebt als zuurstof, dat is een deceptie. Je kunt prima overleven zonder hem. Dat deed je daarvoor ook al. Eigenlijk is het een belachelijk concept...dat je omwille van 1 persoon, die je toevallig ooit tegen het mooie lijf liep, je hele hart en leven in gruzelementen gooit. Er zijn miljarden mensen op deze aardbol, maar jij hebt hém tot god verheven. Niemand verdient die status. Iig niet totdat hij daar kei- en keihard voor gewerkt heeft! (Als ik ooit 80 word met iemand naast me die het gepresteerd heeft om 40 jaar te proberen mij net zo gelukkig te maken als ik hem - dan wil ik deze laatste gedachte heroverwegen).
- Gedachten zijn niet altijd gemeen goed.
- Intuïtie is niet altijd juist en vooral zeer onbetrouwbaar in het geval van ldvd.
- Houden van houdt niet op omdat de ander niet meer van jou houdt.
- Liefde betekent verschillende dingen voor verschillende mensen en is soms een moment opname. Ik houd van je is geen belofte (het betekent helaas geen 'ik hou je').
- Vertrouw op jezelf en blijf altijd jezelf trouw.
- Liefde is...je partner net zo gelukkig willen maken als hij jou. If he makes you feel miserable...it's not ment to be!

Things I found out about myself:
- Ik ben geen optimist (ik zie de valkuilen en gevaren km voor een ander) maar wel een positief gestemd mens. Een combinatie die ik niet direct als passend zag. Ik ben dus een positief gestemde pessimist
- Ik heb een stukje spiritualiteit nodig in mijn leven. Ik zie het nu maar als een drieluik - Lichaam / Geest (verstand, emoties, etc) / Spiritualiteit en alleen als alle drie de pijlers op de juiste manier gevoed worden is er voor mij persoonlijk sprake van balans en tevredenheid. Het volledig niet meer voeden van deze behoefte de afgelopen jaren creëerde een groot gemis.
- Ik ben erg slecht in loslaten en verder gaan. Ik probeer nu te leven in het heden, ipv het verleden, maar dit blijft een uitdaging
- Ik ben niet altijd even aardig voor mezelf en haal waardering over mezelf uit anderen. Life long project ben ik bang...

Helaas heb ik hem nog niet kunnen loslaten. Ik blijf zowat dagelijks in mijn hoofd mailtjes schrijven om een vorm van contact te herstellen. Ik mis hem, oprecht. Verlang ernaar om hem te zien, te zien dat het goed met hem gaat, even bij te praten.
Het geven om iemand houdt gewoon niet op omdat de ander besluit de stekker eruit te trekken.
Houden van houdt niet op omdat de ander niet meer van jou houdt, ja...

Ik heb nog geen manier gevonden om mijn gedachten te stillen. Als ze zelf niet gaan liggen zal ik denk ik op een gegeven moment toch weer contact met hem opnemen. En dan kunnen in mijn visie 2 dingen gebeuren, of ik krijg de plaat op mijn neus omdat hij daar niet meer voor openstaat of we zien elkaar.
Ik vertrouw inmiddels wel weer iets meer in mijn eigen kracht, maar ben nog niet helemaal 100% zeker dat het geen wonden zal open trekken. En dus stel ik het nog steeds uit...

Het is wat het is.

And it aint that bad anymore...

X