Vandaag mijn lieve ex C. eens aan de telefoon gehad. We hadden contact over de gezamenlijke rekening die wij hebben en deze moet opgezegd worden, althans ik ga er vanaf, helaas moet ik speciaal voor tekenen dus even het eea regelen.

Ik heb wel even mijn hart geuit en gezegd hoe ik mij in de steek gelaten voel. Dat hij ons geen kans heeft gegeven en binnen een week heeft besloten dat hij niks meer voelt alleen omdat het samenwonen toch een beerje anders was dan hij dacht en het hem allemaal een beetje teveel is geworden. Dat hij zag dat het uiteindelijk toch niet ging werken tussen ons.....bedacht hij zich pas sinds we gingen samenwonen.....

Dus je koopt een huis vol zekerheid dat dit het is...jij enik. En dan gaat het even niet zo lekker want ja ik moet wennen in een totaal nieuwe omgeving, van grote stad naar dorp en jij van moeders nest naar huis voor jezelf. Offcourse is dat lastig.....maar ik heb geen moment gedacht dat ik jou daarmee in de steek zou laten....elke relatie heeft toch zijn ups and downs? Zijn mijn ouders meteen bij de eerste de beste heuvel gaan scheiden? NEE! Zijn jouw ouders meteen gaan scheiden bij de eerste de beste rotsituatie? NEE! Ben ik het dan niet waard om voor te vechten? Had ik geen recht op duidelijkheid toen je je zo rot ging voelen? Waarom heb je me niet ingelicht? Dan wist ik iets!! En nu uit je jezelf, ga je erover nadenken en is het allemaal "gedoe". Dus rot je mij maar uit je leven....

Ik ben een topper zeg je, met mij is niks mis en je hebt me nooit willen kwetsen. Maar mij in de steek laten was de eerste de beste optie die je voor je zag?

En sinds het uit is mag ik mijn verdriet en frustratie niet uit? Waarom niet? Kan je dat niet aan zeker? Nou sorry maar ik had je nooit ingeschat als een onvolwassen slappeling en je hebt mij zo enorm veel pijn gedaan hiermee.,....

Ik ben zo teleurgesteld in hem....ik eindigde nog met een whatsapp: het is allemaal al goed, ik heb voor je gevochten maar ik geef het op.

Hij wist tijdens het telefoon gesprek ook niet echt veel te zeggen. Het enige wat duidelijk was is dat het gevoel er niet meer was, onbewust al waarschijnlijk langer mee liep, sinds we zijn gaan samenwonen en dat het hem allemaal benauwde....

Ik ben het niet waard dus.....